Leczenie nieswoistego zapalenia jelit u kotów z cukrzycą może być wyzwaniem, ale niektóre diety i odpowiednie postępowanie mogą poprawić samopoczucie pacjenta.

Cukrzyca jest często spotykaną endokrynopatią kotów. Szacuje się, że występuje u jednego na 100-500 kotów.¹ Chociaż patogeneza choroby jest złożona, często ważną rolę odgrywa utrzymująca się insulinooporność. Z tego względu uznaje się, że wykazuje ona znaczne podobieństwo do cukrzycy typu 2 u ludzi.² Chociaż większość kotów jest leczona egzogenną insuliną, kluczowymi elementami skutecznej terapii są modyfikacja diety i łagodzenie insulinooporności.¹

Choroby współistniejące mogą utrudniać leczenie kotów z cukrzycą. Szczególnym wyzwaniem są choroby, którym towarzyszą zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego, takie jak nieswoiste zapalenie jelit (IBD) (patrz ramka „Wyzwania w regulacji glikemii przy współistniejących chorobach przewodu pokarmowego”). Procesy zapalne związane z zaburzeniami czynności przewodu pokarmowego mogą wpływać na wrażliwość na insulinę, prowadząc do hiperglikemii i utraty masy u pacjentów z wcześniej dobrze uregulowaną cukrzycą. Z drugiej strony zaburzenia wchłaniania substancji odżywczych w następstwie chorób przewodu pokarmowego narażają pacjentów z cukrzycą na ryzyko rozwinięcia się hipoglikemii, ponieważ zapotrzebowanie na insulinę może zmieniać się w nieprzewidywalny sposób. Ponadto utrata białka przez jelita ze zwiększonym obrotem albumin obniża stężenie fruktozaminy w surowicy, co może prowadzić do błędnej oceny regulacji glikemii.³

Niestety obecnie brak jest konsensusu w terminologii dotyczącej przewlekłej choroby przewodu pokarmowego u kotów. W tym artykule terminem nieswoiste zapalenie jelit określane są przewlekłe objawy zaburzeń ze strony przewodu pokarmowego (na przykład wymioty, biegunka, zmiany w przyjmowaniu pokarmu i utrata masy ciała), którym towarzyszy udokumentowane badaniem histopatologicznym zapalenie przewodu pokarmowego.⁴ W praktyce określenie idiopatyczne nieswoiste zapalenie jelit stosowane jest u kotów, u których nie można zidentyfikować przyczyny zapalenia. Dotyczy to pacjentów bez przyczyny zakaźnej (w tym pasożytniczej), nowotworowej lub metabolicznej, a także tych, którzy nie reagują na odpowiednie modyfikacje diety (na przykład enteropatia reagująca na pokarm) lub podanie antybiotyku (enteropatia reagująca na podanie antybiotyku).

Rozpoznanie i leczenie nieswoistego zapalenia jelit

Objawy kliniczne IBD są zmienne i można je pomylić ze słabo uregulowaną cukrzycą (na przykład utrata masy ciała, nadmierne łaknienie) lub współistniejącym zapaleniem trzustki (na przykład wymioty, zmniejszone łaknienie). Zmiany w konsystencji kału...