U psa mieszańca mopsa i beagle poddanego zabiegowi cytoredukcji w połączeniu z radioterapią uzyskano obiecujące rokowanie długoterminowe.

Wywiad kliniczny

Pies, kastrowany mieszaniec mopsa i beagle w wieku 1,5 roku, pochodzący z Massachusetts, trafił na konsultację do Red Bank Veterinary Hospital w Tinton Falls, New Jersey, z powodu postępującego niedowładu kończyn miednicznych, który w ciągu dwóch tygodni przekształcił się w porażenie dwukończynowe.

• Do dnia wizyty, poza rutynowymi szczepieniami, pies nie otrzymywał żadnych leków oprócz podawanych profilaktycznie preparatów przeciwko nicieniom sercowym, pchłom i kleszczom.
• Według właściciela u psa dotychczas nie występowały takie objawy jak kaszel, kichanie, wymioty, biegunka, zaburzenia pragnienia lub utrata łaknienia. Nie zaobserwowano u niego również wahań masy ciała. Właściciel zaprzeczył, aby pies doznał jakiegokolwiek urazu lub był narażony na działanie toksyn.

Badanie kliniczne i neurologiczne

W czasie wizyty podczas rutynowego badania klinicznego nie wykazano żadnych nieprawidłowości z wyjątkiem nadwagi [w ocenie kondycji ciała w systemie BCS (body condition score) pies otrzymał 7/9 punktów]. W badaniu neurologicznym u psa stwierdzono zachowaną świadomość i prawidłową funkcję nerwów czaszkowych. Rozpoznano porażenie kończyn miednicznych (brak zależnej od woli czynności ruchowej kończyn miednicznych).

• Reakcje postawne w kończynach piersiowych były prawidłowe, natomiast nieobecne w przypadku kończyn miednicznych.
• Podczas badania odruchów rdzeniowych stwierdzono prawidłowy odruch cofania i prawidłowe napięcie mięśniowe w kończynach piersiowych. W kończynach miednicznych występowały wzmożone odruchy rzepkowe, prawidłowe odruchy cofania i obustronnie zwiększone napięcie mięśniowe. We wszystkich czterech kończynach nie zaobserwowano zaburzeń w odczuwaniu bólu.
• Pies odczuwał dyskomfort podczas omacywania kręgosłupa na granicy odcinka piersiowego i lędźwiowego.

Rozpoznanie anatomiczne i diagnostyka różnicowa

Wyniki badania neurologicznego dały podstawę do neuroanatomicznego rozpoznania ciężkiej mielopatii o charakterze ogniskowym lub rozlanym w odcinku T3–L3. W oparciu o obraz kliniczny pacjenta, dane z wywiadu i wyniki badania klinicznego w rozpoznaniu różnicowym brano pod uwagę:

• Choroby zakaźne. W przypadku młodych psów z objawami odpowiadającymi postępującej chorobie rdzenia kręgowego głównym czynnikiem etiologicznym branym pod uwagę w rozpoznaniu różnicowym musi być zakaźne zapalenie rdzenia kręgowego, w przebiegu:
  • nosówki, zakażeń pierwotniaczych (Neospora caninum, Toxoplasma gondii), grzybiczych (Cryptococcus neoformans) lub zakażeń riketsjami
  • ponieważ pies był poddany szczepieniom profilaktycznym, zakażenie wirusem nosówki zostało uznane za mało prawdopodobne
  • inne zakażenia grzybicze, takimi gatunkami grzybów jak Blastomyces dermatitidis i Coccidioides immitis, które mają predylekcję do ośrodkowego układu nerwowego, również były mało prawdopodobne z uwagi na fakt, że pies nie podróżował do tych regionów kraju, gdzie te grzyby są bardziej rozpowszechnione w środowisku.
• Niezakaźne choroby zapalne. Ziarniniakowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych to choroba tła immunologicznego o nieznanej etiologii.
  • ziarniniakowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych zazwyczaj wywołuje wieloogniskowe zaburzenia neurologiczne obejmujące mózg i rdzeń kręgowy
  • obecność wyłącznie ogniskowych zmian w rdzeniu kręgowym u pacjentów z ziarniniakowym zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych występuje rzadziej.
• Nowotwory. Większość nowotworów rozwijających się w rdzeniu kręgowym występuje u starszych osobników.
  • chłoniaki pojawiają się jednak sporadycznie u młodych psów
  • na uwagę zasługuje unikalny nowotwór rdzenia kręgowego – nerczak płodowy (nephroblastoma), który występuje u młodych psów.¹
• Wady rozwojowe kręgów. Z uwagi na typowo wrodzony charakter nieprawidłowości kręgów i fakt, że zazwyczaj rozpoznaje się je u młodszych osobników, wady rozwojowe kręgów były w przypadku tego psa mniej prawdopodobne.
• Uraz. Uszkodzenie rdzenia kręgowego wtórne do urazu lub przepukliny krążka międzykręgowego zazwyczaj nie jest przyczyną postępujących objawów klinicznych, jakie obserwowano w omawianym przypadku. Biorąc pod uwagę rasę i młody wiek pacjenta, przepuklina krążka międzykręgowego została uznana za mniej prawdopodobną.
• Choroby zwyrodnieniowe. Sporadycznie u młodych psów stwierdza się zmiany zwyrodnieniowe więzadeł lub kości kręgosłupa, które wtórnie powodują ucisk rdzenia kręgowego.