Giardia duodenalis to pasożytniczy pierwotniak z grupy wiciowców, występujący kosmopolitycznie. Jest często spotykanym pasożytem psów, a także innych ssaków (na przykład kotów, kopytnych, gryzoni). Taksonomia gatunków Giardia jest w opracowaniu. Ostatnie badania molekularne opisują zarówno zoonotyczne, jak i zaadaptowane do gospodarza izolaty G. duodenalis. W tym artykule krótko opisano pasożyta, postępowanie w przypadku giardiozy i uaktualnione dane na temat potencjału zoonotycznego G. duodenalis izolowanych od psów.

Informacje na temat Giardia

Stadia

Trofozoity Giardia (tropho – odżywianie, zoite – życie/zwierzę) są postacią pasożyta, która przyłącza się do komórek nabłonka jelita. Chociaż rzadko spotyka się trofozoity w kale, czasem mogą pojawiać się przy biegunce. Zanim zostaną wydalone do środowiska z kałem, trofozoity ulegają przemianie w stadium cysty. Cysta uważana jest za formę zakaźną i musi być spożyta przez kolejnego gospodarza. Cysty występują powszechnie – można je znaleźć w glebie, wodzie, a niekiedy także na okrywie włosowej psów.

Częstość występowania

Giardia występuje powszechnie. Częstości występowania tego pasożyta u psów poświęcono dziesiątki badań. W niektórych populacjach może ona wynosić 45% lub więcej. Wybuchy choroby notuje się zwłaszcza w skupiskach zwierząt, gdzie zarażeniu ulega większość utrzymywanych tam psów.¹ Ważne jest, że u wielu psów nie obserwuje się objawów klinicznych. Inwazje Giardia występują u psów na całym świecie i należy uwzględniać je w rozpoznaniu różnicowym biegunki.

Związek z gospodarzem

Swoistość gatunków Giardia w odniesieniu do gospodarza budziła zainteresowanie przez długi czas. W ciągu ostatnich 20 lat znacznie lepiej poznano strukturę populacji Giardia. Badania genetyczne sugerują, że G. duodenalis jest pojedynczym gatunkiem, który obejmuje przynajmniej osiem genotypów (od A do H), zwykle opisywanych jako typy.² Typy A i B występują u ludzi oraz zwierząt i niektóre podtypy w tych typach – ale nie wszystkie – uważane są za zoonotyczne. Inne typy mają prawdopodobnie wyższy stopień adaptacji do gospodarza. U psów dominują typy C i D. Typów tych do tej pory nie potwierdzono u ludzi.

Typy Giardia można dalej różnicować na podtypy (I, II, III itd.). Niektóre z podtypów uważane są za zoonotyczne. Niestety w wielu wcześniejszych badaniach nie uwzględniano podtypów i mało badań bierze pod uwagę ten poziom różnicowania. Badania nad...