Podobnie jak u ludzi, u zwierząt mogą występować zatrzymane lub niewyrżnięte zęby.^1,2 Te ostatnie mogą prowadzić do zmian patologicznych w jamie ustnej, często torbieli zębopochodnych, które niejednokrotnie są rozpoznawane jako torbiele zębowe.^1,3-5 Badania wykazały, że to zaburzenie w jamie ustnej najczęściej dotyczy niewyrżniętych kłów żuchwy i pierwszych zębów przedtrzonowych (ryc. 1).⁴ W artykule opisano przypadek niewyrżniętych zębów u młodego psa i leczenie.

Opis pacjenta

Dziewięciomiesięczna wysterylizowana samica w typie pudla, o masie 3,26 kg, została przyprowadzona do lecznicy z powodu stwierdzonych klinicznie licznych braków zębów, zauważonych przez kierującego lekarza weterynarii około 2-3 miesięcy wcześniej. Odnotowano liczne niewyrżnięte lub nie w pełni wyrżnięte zęby. Nadmierny rozwój żuchwy spowodował powstanie wady zgryzu klasy 3 (zwiększona długość żuchwy, tab. 1). W jamie ustnej stwierdzono minimalny kamień nazębny oraz brak widocznego zapalenia dziąseł. 

Objawy kliniczne i rozpoznanie

Istotne parametry kliniczne, w tym temperatura, tętno, częstość oddechów, czas napełniania naczyń włosowatych, stan nawodnienia oraz świadomość pacjenta, były prawidłowe. Szczegółowe badanie jamy ustnej wykazało znacznego stopnia niepełne wyrżnięcie kłów prawej i lewej szczęki (104 i 204, ryc. 2) oraz prawego i lewego pierwszego zęba trzonowego szczęki (109 i 209, ryc. 3), a także niewyrżnięcie lewego i prawego kła żuchwy (304 i 404, ryc. 4) oraz pierwszych i drugich siekaczy (301, 302, 401 i 402, ryc. 5). Zaobserwowano również niewyrżnięty lewy i prawy pierwszy ząb trzonowy żuchwy (309 i 409, ryc. 6). U pacjentki stwierdzono też przetrwały mleczny trzeci prawy siekacz szczęki (503, ryc. 2).

Plan diagnostyczny obejmował badania krwi, pełne badanie jamy ustnej oraz tomografię komputerową (TK) całej jamy ustnej. Ponieważ stomatologiczne badanie radiologiczne dostarcza informacji tylko w dwóch wymiarach, TK było zalecane w celu oceny zatrzymanych zębów w kości szczęki i żuchwy w trzech wymiarach.

Schemat znieczulenia

Do wykonania badania TK pacjent otrzymał w premedykacji 2,3 mg (0,7 mg/kg m.c.) maropitantu podskórnie oraz 0,01 mg (0,003 mg/kg m.c.) deksmedetomidyny i 0,3 mg (0,09 mg/kg m.c.) hydromorfonu domięśniowo. Założono kaniulę dożylną 22 G na prawej żyle odpromieniowej w celu podania roztworu Ringera z mleczanami (5 ml/kg m.c./godz.). Indukcję znieczulenia przeprowadzono, podając dożylnie 3,7 mg propofolu (1,1 mg/kg m.c.).

Pacjenta zaintubowano przy użyciu rurki dotchawiczej 6,5 mm i podtrzymywano znieczulenie gazem izofluranowym (1,5-2,5%) oraz tlenem (0,75-1,5 l), dostosowanymi do utrzymania odpowiedniej głębokości znieczulenia. Saturacja krwi, końcowowydechowe st...