Lekarze weterynarii często spotykają się z bólem i niepełnosprawnością związanymi z luźnością stawu biodrowego oraz wynikającym z niej zapaleniem kości i stawów w młodzieńczej i dorosłej postaci dysplazji stawu biodrowego psów. Aby zapewnić tym pacjentom jak najlepszy komfort i sprawność, można zastosować różne metody chirurgiczne wraz z leczeniem farmakologicznym, ale wybór idealnego czasu i optymalnego stadium dysplazji stawu biodrowego dla przeprowadzenia tych zabiegów może być trudny.

Gdy próbuje się porównać różne operacje pod względem uzyskiwanych wyników, można się przekonać, że w literaturze weterynaryjnej brakuje długoterminowych recenzowanych badań wysokiej jakości. Artykuł przeglądowy wykazał, że nie ma wystarczających dowodów na poparcie twierdzenia o pełnym powrocie do normalnego funkcjonowania po jakimkolwiek zabiegu chirurgicznym dysplazji stawu biodrowego z powodu braku długoterminowych obserwacji pacjentów lub małej liczby przypadków.¹ Niemniej jednak wskazania chirurgiczne swoiste dla każdego rodzaju operacji dysplazji stawu biodrowego mogą zoptymalizować osiągnięcie sukcesu u pacjenta. Niniejszy artykuł podkreśla kluczowe cechy kliniczne i diagnostyczne, które mogą pomóc w wyborze pacjenta i podjęciu decyzji o leczeniu.

Młodzieńcze zespolenie spojenia łonowego

Młodzieńcze zespolenie spojenia łonowego wykorzystuje elektrochirurgię (najczęściej) lub zszywki w celu powstrzymania trwającego wzrostu kości w spojeniu łonowym. Ze względu na anatomiczną lokalizację tego spojenia brzusznie w stosunku do panewki, wraz ze wzrostem miednicy dochodzi do postępującej dobrzusznej rotacji panewki. Uważa się, że zwiększone grzbietowe pokrycie głowy kości udowej przez panewkę zmniejsza nadwichnięcie, przywraca lub poprawia biomechanikę stawu biodrowego oraz idealnie normalizuje budowę i funkcję biodra, gdy pies osiąga dojrzałość szkieletową.

Odpowiedni termin zabiegu

Osiągnięty stopień dobrzusznej rotacji panewki w przewidywalny sposób koreluje z wiekiem, w którym wykonuje się zespolenie spojenia łonowego. Ponieważ 80% wzrostu miednicy jest zakończone do 17. tygodnia życia,² zespolenie spojenia łonowego musi być wykonane wcześnie, aby było skuteczne. Dueland i wsp. w 2001 roku jako pierwsi zaczęli wykonywać zespolenie spojenia łonowego u psów i określili dawki elektrokauteryzacji oraz optymalny czas tego zabiegu.^3-5 Idealny wiek wykonania zespolenia spojenia łonowego przypada między 12. a 18. tygodniem życia,^3,6-8 chociaż autorka u większości pacjentów zaleca przeprowadzanie zespolenia spojenia łonowego przed 16. tygodniem, by uzyskać bardziej przewidywalny wynik. W przypadku ras olbrzymich okno czasowe może być szersze. Opisano, że może ono sięgać 22 tygodni.^7,8