Założę się, że wszyscy spotkaliśmy kiedyś takiego pacjenta, być może odwiedził nas nawet w minionym tygodniu. Ma około 12 lat, nie widzieliśmy go już bardzo dawno, a od ostatniej wizyty stracił ponad pół kilograma masy ciała. Łatwo zauważyć, że ten starszy kot jest wychudzony i nie pielęgnuje swojej okrywy włosowej tak dobrze, jak by chciał (oraz potrzebuje dobrego badania okulistycznego). Najważniejsze jednak jest to, że opiekun mówi: „wydaje się, że kot nie czuje się zbyt dobrze.” Tłumacząc z języka opiekuna, oznacza to dla nas, że jakość życia tego zwierzęcia nie jest najlepsza. W tym momencie zaczynamy zazwyczaj podejrzewać, że ten starszy kot może cierpieć na najbardziej powszechną chorobę kotów – przewlekłą chorobę nerek (PChN).

Zawsze zaczynam od pytania „dlaczego” – dlaczego przewlekła choroba nerek u kotów to zaburzenie, które zawsze musimy mieć na uwadze? Przede wszystkim jest to choroba dotykająca nawet 20% kotów w każdym wieku, w tym 30% kotów powyżej 10. roku życia.¹ Co więcej, 10% kotów poniżej trzech lat również zachoruje na PChN.² Dodatkowo podczas pandemii COVID-19 znacząco wzrosła liczba nowych właścicieli zwierząt, z których wielu nie zdaje sobie z tego sprawy. Potrzebna jest stała edukacja opiekunów kotów na temat częstości występowania PChN, a także postępów w jej rozpoznawaniu i postępowaniu z nią. Co więcej, często zapominamy, że PChN to choroba typu zapalnego, a przewlekłe stany zapalne są istotnym czynnikiem ryzyka innych chorób współistniejących oraz skrócenia życia.

Co konkretnie powinniśmy wiedzieć o tej chorobie? W tym artykule zaczniemy od omówienia czynników ryzyka PChN oraz znaczącej roli przeprowadzania dokładnego wywiadu podczas badania klinicznego. Następnie porozmawiamy o rozpoznawaniu PChN, nie pomijając przy tym diagnostyki różnicowej. Musimy również być zgodni co do podziału PChN na stadia zaawansowania, a potem przejdziemy do omówienia sposobu na osiągnięcie sukcesu – dwóch „A” – radzenia sobie z apetytem i anemią. Zakończymy omówieniem leczenia wspomagającego u kotów z PChN.

Czynniki ryzyka i sygnały ostrzegawcze

Najbardziej istotne kwestie to edukacja i komunikacja. Musimy mieć na uwadze czynniki ryzyka PChN³ i rozmawiać o tym z opiekunami kotów w celu monitorowania i określania dalszych prognoz. Do czynników ryzyka należą:

• niska masa ciała
• wiek powyżej dziewięciu lat
• wcześniejsze problemy z chorobami przyzębia
• wcześniejsze epizody zapalenia pęcherza moczowego
• poddawanie narkozie lub udokumentowane odwodnienie w ciągu ostatnich 12 miesięcy
• kastracja (dotyczy kocurów)
• okresowy brak łaknienia.