Leiszmanioza jest ważną zoonozą wywoływaną przez wewnątrzkomórkowe pierwotniaki z rodzaju Leishmania, przenoszoną głównie przez zarażone samice muchy piaskowej.^1,2 Choroba jest szeroko rozpowszechniona na obszarach tropikalnych i subtropikalnych. Można ją spotkać w 99 krajach i rejonach w Basenie Morza Śródziemnego, Afryce, środkowej i południowo-zachodniej Azji oraz Ameryce Środkowej i Południowej, gdzie muchy piaskowe są gatunkiem endemicznym.^1,3 U ludzi leiszmanioza jest jedną z najistotniejszych chorób zakaźnych na świecie.⁴

Leiszmaniozy nie uznawano za znaczący problem dla lekarzy weterynarii w Stanach Zjednoczonych, ponieważ obecność much piaskowych zdolnych do przenoszenia pasożyta udokumentowano jedynie w kilku odizolowanych częściach kraju, a częstość występowania leiszmaniozy u psów była stosunkowo niska. Liczba przypadków leiszmaniozy u psów jednak wzrastała, zarówno wśród psów importowanych z obszarów endemicznych dla Leishmania, jak i nabytych w kraju (przypadki autochtoniczne). Przypadki autochtoniczne zgłaszano w Kalifornii,⁵ Georgii, Marylandzie, Nowym Jorku, Północnej Dakocie, Oklahomie i Teksasie.⁶ Przyczyny pojawienia się leiszmaniozy u psów w Stanach Zjednoczonych obejmują transmisję wertykalną, podróże zagraniczne i transport zwierząt, a także zmiany klimatyczne.⁷ Podobnie jak ludzie, psy i koty (oraz inne gatunki zwierząt) mogą ulec zarażeniu różnymi gatunkami Leishmania. Główny rezerwuar stanowią psy, które są podatne na różne formy choroby, począwszy od samoograniczających się zmian skórnych aż do ciężkiej postaci trzewnej, która nieleczona może być śmiertelna.⁸ Ponieważ leiszmanioza jest coraz częściej rozpoznawana u psów w Stanach Zjednoczonych, lekarze weterynarii powinni znać jej objawy kliniczne i brać ją pod uwagę jako potencjalną diagnozę u psów w Ameryce Północnej, szczególnie tych wykazujących objawy choroby, które przebywały na obszarach endemicznych dla Leishmania.

Artykuł ten opisuje przypadek leiszmaniozy u pięcioletniej sterylizowanej suki rasy owczarek australijski, niedawno sprowadzonej do Stanów Zjednoczonych ze schroniska w prowincji Henan w Chinach.

Opis przypadku

Wywiad i obraz kliniczny

Pierwsze badanie w Chinach

Podczas pierwszego badania w Chinach pacjentka wydawała się zdrowa, nie licząc niedowagi i kamienia nazębnego w stopniu od umiarkowanego do ciężkiego. Zapewniono jej opiekę weterynaryjną, w tym podstawowe szczepienia i kilka dawek środka przeciwpchelnego. U pacjentki nadal występował spadek masy ciała i pojawiła się u niej kulawizna, która nasilała się przez dziewięć miesięcy poprzedzających jej transport do Stanów Zjednoczonych.