06 sierpnia 2024

Wpływ białkomoczu na rokowanie dotyczące przeżycia psów z chłoniakiem

Trwały białkomocz nerkowy u psów jest istotnym markerem chorób nerek, a jego obecność wiąże się z postępem przewlekłej choroby nerek (CKD), gdzie większe ilości białka w moczu korelują z wyższym ryzykiem progresji choroby oraz śmierci. Białkomocz może także występować w kontekście różnych nowotworów, w tym guzów litych i hematologicznych. Z badań retrospektywnych wynika, że białkomocz u psów z neoplazjami często współwystępuje z różnymi typami nowotworów, takimi jak rak pęcherza moczowego, chłoniak czy guz z komórek tucznych. Na przykład jedno z badań prospektywnych wykazało, że 37% psów z białkomoczem o niskim stosunku białka do kreatyniny (UPC) oraz 15% psów z jawnym białkomoczem (UPC > 0,5) miało zdiagnozowane nowotwory. Inne badanie ujawniło, że 31% psów z rakiem sutka miało jawny białkomocz, podczas gdy w grupie kontrolnej nie zaobserwowano tego zjawiska.

Chociaż białkomocz został zaobserwowany u psów z chłoniakiem, brakuje wystarczających danych dotyczących jego częstości i znaczenia w tej grupie. Celem badania S. Skinner i wsp. (2024) było ustalenie, czy istnieje związek między obecnością białkomoczu a czasem przeżycia u psów z niedawno zdiagnozowanym chłoniakiem, oraz sprawdzenie, czy białkomocz jest związany ze stadium lub typem chłoniaka.

Psy z chłoniakiem, które zostały zdiagnozowane w Szpitalu Małych Zwierząt Uniwersytetu Stanu Floryda między 1 stycznia 2008 r. a 31 grudnia 2020 r., retrospektywnie zidentyfikowano przez przeszukanie elektronicznej dokumentacji medycznej z użyciem kodów diagnostycznych. Do badania kwalifikowały się psy, które miały potwierdzoną diagnozę chłoniaka (na podstawie badania cytologicznego lub histopatologicznego) oraz dostępne wyniki analizy moczu i badania biochemicznego surowicy z wizyty wstępnej. Psy zostały wykluczone, jeśli: (a) zostały poddane leczeniu steroidami, lekiem przeciwnowotworowym lub lekiem zwalczającym białkomocz w ciągu ostatnich 2 miesięcy, (b) rozpoznano u nich hiperkortyzolizm lub chłoniaka nerki, (c) miały aktywny osad moczu lub (d) wykazywały zasadowy odczyn moczu (pH > 8), co mogło wpłynąć na wyniki testów w kierunku zawartości białka.

W badaniu retrospektywnym w momencie rozpoznania chłoniaka białkomocz zidentyfikowano u 26-48% psów, w zależności od zastosowanej metody klasyfikacji. Psy z białkomoczem miały krótszy czas przeżycia niż te bez białkomoczu, niezależnie od metody klasyfikacji. W badaniu nie zidentyfikowano jednak powiązań między białkomoczem a stadium lub typem chłoniaka, nie uwzględniono także wpływu innych czynników, takich jak cechy nowotworu czy leczenie. Ograniczenia badania obejmowały brak danych dotyczących stosunku białka do kreatyniny w moczu, różne metody oceny białkomoczu i retrospektywny charakter badania, który mógł wpłynąć na wyniki. Białkomocz wydaje się negatywnie związany z czasem przeżycia u psów z niedawno zdiagnozowanym chłoniakiem.

https://onlinelibrary.wiley.com/doi/full/10.1111/jvim.17144

Przypadek hialinizującego gruczolakoraka trzustki u kota

Opioidy to nie wszystko – przegląd multimodalnych strategii analgezji w mastektomii

Zastosowanie elastografii ARFI w diagnostyce nowotworów pęcherza moczowego u psów – potencjał wcz...