Dotychczasowe badania nad płynami płodowymi u psów i kotów koncentrowały się głównie na ich składzie w końcowym okresie ciąży, a wiedza na temat zmian w ich składzie w trakcie ciąży jest ograniczona. U ludzi i owiec płyn owodniowy pochodzi z wydzielin układu oddechowego, pokarmowego i moczowego, a płyn omoczniowy z błony omoczniowej. Badania u zwierząt, takich jak bydło, konie i psy, pozwalają na ocenę wieku płodu oraz diagnozowanie problemów zdrowotnych.
W innych badaniach zaobserwowano, że objętość płynu owodniowego u kotów nieznacznie wzrasta do połowy ciąży, a następnie spada, by znowu wzrosnąć przed porodem. W obecnym badaniu stwierdzono, że po połowie ciąży objętość płynu owodniowego u kotów rosła, a płynu omoczniowego malała. U psów płyn omoczniowy osiągał najwyższą objętość w połowie ciąży, po czym gwałtownie malał, podczas gdy płyn owodniowy stale wzrastał.
Maksymalne stężenie kortyzolu w płynie omoczniowym kotów obserwowano w 50-60 dniu ciąży, a w płynie owodniowym w 40-50 dniu. U psów maksymalne stężenie kortyzolu w płynie owodniowym również występowało w 40-50 dniu. Stres płodowy związany z problemami porodowymi może zwiększać wydzielanie kortyzolu. Pomiar kortyzolu w płynie owodniowym może być przydatnym narzędziem do monitorowania noworodków wymagających specjalnej opieki.
Pod koniec ciąży u psów stężenie estradiolu w płynach owodniowym i omoczniowym znacząco wzrosło, przy czym było wyższe w płynie omoczniowym. U kotów również zaobserwowano wzrost stężenia estradiolu, progesteronu i testosteronu, z wyższymi poziomami w płynie omoczniowym. Nie stwierdzono istotnych różnic między płodami męskimi a żeńskimi. U psów jedynym źródłem hormonów steroidowych w ciąży są jajniki, ponieważ nie występuje aktywność steroidogenezy łożyskowej. Progesteron utrzymuje się na wysokim poziomie do porodu, a jego spadek sygnalizuje jego początek. Estradiol rośnie w fazie proestrus i dioestrus, osiągając szczyt z progesteronem. U samców wydzielanie testosteronu zaczyna się około 36 dnia ciąży.
Badano również aktywność enzymów wątrobowych w płynach płodowych psów i kotów. Aktywność ALT w płynach płodowych psów była zgodna z wcześniejszymi wynikami, a w przypadku kotów aktywność ALT zmniejszyła się w płynie owodniowym do 40-50 dnia, a potem wzrosła. Aktywność AST wzrosła w płynie allantoicznym kotów po 45 dniu, podczas gdy w płynach psów malała. Aktywność LDH była wyższa w płynie allantoicznym u obu gatunków, z zauważalnymi spadkami w płynie owodniowym do 50 dnia, po którym nastąpił wzrost. Niska aktywność ALT i AST w płynach płodowych psów sugeruje niedojrzałość ich wątroby. Aktywność ALP wzrosła w płynie owodniowym kotów do 40-50 dnia, a była wyższa w owodniowym płynie obu gatunków, co sugeruje zaangażowanie wielu organów. Aktywność kinazy kreatynowej osiągnęła szczyt w allantoicznym płynie kotów w 50-60 dniu, związana z rozwojem mięśni płodu, natomiast u psów pozostawała stabilna.
Badanie podkreśla różnice w aktywności enzymów w płynach płodowych psów i kotów oraz ich implikacje dla rozwoju płodowego, zwłaszcza w kontekście niedojrzałości wątroby i dojrzewania organów. Stężenie kreatyniny wzrosło w płynach płodowych, z wyższym poziomem w płynie allantoicznym. Mocznik w próbkach kotów pozostał stabilny, a maksymalne stężenie w płynie owodniowym psów wystąpiło w 50-60 dniu. Kreatynina gromadzi się w płynach płodowych, co wyjaśnia jej wyższe stężenia w porównaniu z surowicą.
Aktywność amylazy wzrosła do 40-50 dnia, a następnie spadła, podczas gdy lipaza stale malała, co sugeruje ograniczoną aktywność trzustki. Amylaza jest filtrowana przez nerki, co ogranicza jej obecność w moczu. W miarę wzrostu płodu aktywność obu enzymów maleje z powodu rozwoju nerek i wątroby.
Aktywność GGT wzrosła w płynach płodowych, co związane jest z rozwojem płodu i konsumpcją aminokwasów. Składniki odżywcze, takie jak białko całkowite i glukoza, występują w niższych stężeniach w płynach płodowych niż w krwi matki, co wskazuje na ich rolę w odżywianiu. Stężenie glukozy w płynie owodniowym szczeniąt, które nie przeżyły pierwszego dnia życia, było znacznie niższe, co może być wskaźnikiem ryzyka śmierci noworodków.
W 50-60 dniu stężenie sodu i chloru w płynie allantoicznym zmniejszyło się, podczas gdy potasu i magnezu wzrosło, co odzwierciedla dojrzewanie nerek i ich zdolność do reabsorpcji.
https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/vms3.1452
