15 stycznia 2025

Potencjalne ryzyko polichlorowanych bifenyli i ich metabolitów u psów i kotów

W ostatnich latach rośnie obawa o długoterminowe skutki zdrowotne narażenia na chemikalia zwierząt domowych, które są stale narażone na działanie polichlorowanych bifenyli (PCB), ze szczególnym uwzględnieniem toksyczności ich metabolitów, hydroksylowanych PCB (OH-PCB) i metylosulfonylowych PCB (MeSO2-PCB). Jednak rozmieszczenie tkanek i specyficzne dla gatunku różnice tych metabolitów PCB u zwierząt domowych nie zostały w pełni wyjaśnione. Badanie to sprawdza specyficzne dla tkanki profile PCB, OH-PCB i MeSO2-PCB poprzez analizę próbek krwi, mózgu, wątroby i żółci od psów i kotów.

Polichlorowane bifenyle, znane ze swojej stabilności chemicznej i odporności na spalanie, były szeroko stosowane na całym świecie w izolatorach transformatorowych, kondensatorach, środkach wymiany ciepła oraz farbach. Ze względu na ich trwałość w środowisku, potencjalność bioakumulacji oraz niebezpieczne skutki zdrowotne, takie jak zaburzenia endokrynologiczne i rakotwórczość, ich produkcja i stosowanie zostały poddane rygorystycznym regulacjom na całym świecie. Koty i psy są powszechnie trzymanymi zwierzętami domowymi, które żyją w pobliżu ludzi, przez co są narażone na różne zanieczyszczenia środowiskowe. Ostatnio, oprócz PCB uwalnianych głównie z materiałów budowlanych, uwagę przyciągnęły PCB uwalniane jako produkty uboczne z tworzyw sztucznych/materiałów na bazie krzemu i farb jako nowe źródła narażenia na PCB w środowisku ludzi. Dlatego zwierzęta domowe mogą również być narażone na działanie PCB. Innym źródłem narażenia na PCB jest karma dla zwierząt. Koty jednakże mają ograniczoną zdolność metaboliczną do metabolizowania wysoko chlorowanych PCB w porównaniu z psami. Niedobór enzymu UGT1A6 u kotów utrudnia eliminację metabolitów OH-PCB, co może prowadzić do zaburzeń funkcjonowania tarczycy. Ze względu na te różnice międzygatunkowe ważne jest monitorowanie narażenia na PCB i ocena ich potencjalnych skutków zdrowotnych u zwierząt domowych, zwłaszcza kotów.

Analiza ujawniła, że OH-PCB były dominujące w mózgu, wątrobie i żółci psów. U kotów OH-PCB są łatwiej wydalane z żółcią niż u psów, prawdopodobnie dlatego, że jest mniej OH-PCB o wyższej chlorowanej tyroksynie podobnych do OH-PCB, o których wiadomo, że wiążą się i utrzymują w białkach w wątrobie i krwi. MeSO2-PCB zostały wykryte w niższych stężeniach niż macierzyste PCB i OH-PCB, głównie nagromadzone w wątrobie ze względu na ich lipofilowy charakter. Spójne stężenia MeSO2-PCB w różnych gatunkach, pomimo różnic w poziomie PCB i OH-PCB macierzystych, podkreślają specyficzne dla gatunku różnice w zdolności metabolicznej i szlakach wydalania. Ponadto niektóre stężenia OH-PCB w mózgach psów i kotów przekroczyły poziomy, o których wiadomo, że wpływają na neurony, co sugeruje potencjał neurotoksyczności u tych gatunków. Ponadto nagromadzenie PCB w organizmie może przyczynić się do chorób tarczycy, zaburzeń endokrynologicznych, zwiększonego stresu oksydacyjnego oraz wzrostu ryzyka zachorowania na nowotwory.

https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/39671934/

Liposomalna bupiwakaina w znieczuleniu zewnątrzoponowym ogonowym u koni. Brak analgezji i istotne...

Wpływ struktury tkanki podścieliskowej na obecność komórek tucznych w SCC u psów i kotów

Epidemiologia bakteryjnych zakażeń dróg moczowych u psów i kotów z lat 1991-2021