Otyłość, definiowana jako nadmiar tkanki tłuszczowej, jest obecnie jednym z najczęstszych problemów zdrowotnych w praktyce weterynaryjnej zwierząt towarzyszących. Przyczyną tej choroby jest utrzymujący się dodatni bilans energetyczny, spowodowany zmniejszoną aktywnością fizyczną oraz nadmiernym spożyciem pokarmu. U kotów otyłość prowadzi do poważnych komplikacji zdrowotnych, takich jak cukrzyca, lipidoza wątrobowa, zaburzenia ortopedyczne oraz schorzenia sercowo-naczyniowe. Obecnie szacuje się, że częstość występowania nadwagi i otyłości u kotów przekracza 60%, co czyni ten problem szczególnie istotnym w medycynie weterynaryjnej.
Proteomika, technologia pozwalająca na analizę profilu białek, odgrywa coraz większą rolę w badaniach zarówno medycyny ludzkiej, jak i weterynaryjnej. W medycynie weterynaryjnej dotychczasowe badania proteomiczne koncentrowały się głównie na psach, badając szlaki metaboliczne związane z otyłością i skutkami utraty masy ciała. W przypadku kotów proteomika była wykorzystywana do identyfikacji biomarkerów chorób takich jak przewlekła enteropatia, niewydolność nerek czy kardiomiopatia przerostowa.
Celem badania było porównanie proteomu surowicy kotów o normalnej wadze z proteomem kotów z nadwagą lub otyłością, aby lepiej zrozumieć mechanizmy fizjopatologiczne tej choroby oraz zidentyfikować potencjalne biomarkery diagnostyczne.
Spośród nich 12 białek wykazywało statystycznie istotne różnice w obfitości pomiędzy grupą kotów o normalnej wadze a kotami z otyłością. Zmiany te dotyczyły białek zaangażowanych w metabolizm lipidów, układ dopełniacza, procesy krzepnięcia oraz odpowiedź immunologiczną. U kotów z otyłością stwierdzono zwiększoną obfitość albuminy, co prawdopodobnie wynika z hiperplazji tkanki tłuszczowej. Wyższa obfitość białek układu dopełniacza może odzwierciedlać przewlekły stan zapalny i towarzyszącą mu dysfunkcję metaboliczną. Obserwowano zmniejszoną obfitość fibronektyny, co potencjalnie wpływa na adipogenezę i sygnalizację insuliny, zaś podwyższona obfitość antytrombiny III może sugerować mechanizm kompensacyjny organizmu w odpowiedzi na hiperkoagulację. Fetuina A występowała w większej ilości, co jest związane z insulinoopornością, hiperglikemią oraz otyłością. Zwiększona obfitość glikoproteiny alfa 1-B i serpin A 1 może wskazywać na predyspozycje do rozwoju nowotworów oraz innych patologii. Dodatkowo większa obfitość białek zawierających domenę Ig sugeruje obecność niskiego stopnia stanu zapalnego u kotów z otyłością.
Badanie wykazało, że proteom surowicy kotów z otyłością znacząco różni się od proteomu kotów o normalnej wadze. Zidentyfikowane zmiany w obfitości kluczowych białek sugerują, że otyłość u kotów jest związana z przewlekłym stanem zapalnym, zaburzeniami metabolicznymi oraz potencjalnie zwiększonym ryzykiem wtórnych patologii, takich jak nowotwory. Wyniki te mogą stanowić podstawę do dalszych badań mających na celu rozwój biomarkerów diagnostycznych, monitorowanie terapii oraz opracowanie strategii zapobiegania otyłości u kotów.
https://www.mdpi.com/2076-2615/15/1/91
