Albumina jest najobficiej występującym białkiem surowicy u psów i kotów, pełniąc kluczową rolę w utrzymaniu ciśnienia onkotycznego i transportowaniu cząsteczek. Hipoalbuminemia jest powszechnym zjawiskiem u chorych zwierząt, wpływając na gojenie ran, ryzyko komplikacji pooperacyjnych oraz zwiększoną zachorowalność i śmiertelność. U psów hipoalbuminemia wiąże się z różnymi chorobami, takimi jak przewlekłe enteropatie, zapalenie trzustki i nefropatie tracące białka. Choć hipoalbuminemia u kotów została zidentyfikowana w niektórych stanach, takich jak lipidoza wątroby czy chłoniak pokarmowy, rzadko badano jej znaczenie prognostyczne. Mimo ustalonego wpływu hipoalbuminemii na zachorowalność i śmiertelność u psów niewiele jest badań dotyczących jej częstotliwości, etiologii i konsekwencji u kotów. Ponadto istnieje wrażenie, że ciężka hipoalbuminemia jest rzadsza u kotów, mimo że zapotrzebowanie na białko jest wyższe u tego gatunku. Przegląd literatury nie ujawnił innych raportów dotyczących częstości występowania ani patoetiologii hipoalbuminemii u kotów.
Opisane badanie wykazało, że hipoalbuminemia występuje u 32,7% kotów w populacji hospitalizowanej w weterynaryjnym szpitalu akademickim, co jest wyższym wynikiem niż w przypadku psów (9,8-25,2%). To odkrycie zaprzecza dotychczasowym przekonaniom, że hipoalbuminemia u kotów jest rzadka. Hipoalbuminemia była związana ze stanami zapalnymi (29,6% przypadków), w tym z przewlekłą enteropatią, zapaleniem dróg żółciowych i zapaleniem trzustki. Dodatkowo niektóre koty z hipoalbuminemią mogą cierpieć na subkliniczne choroby zapalne, które również przyczyniają się do obniżenia stężenia albuminy.
Badanie wykazało, że choroby zakaźne, zwłaszcza FIP, były głównymi przyczynami hipoalbuminemii, z około dwoma trzecimi przypadków o umiarkowanej do ciężkiej postaci tej choroby. FIP, będąca chorobą wieloukładową, może prowadzić do ciężkiego zapalenia ogólnoustrojowego, co przyczynia się do spadku poziomu albuminy. Ponadto ciężka hiperglobulinemia może indukować wyrównawczą hipoalbuminemię, aby utrzymać ciśnienie onkotyczne. Choroby przewodu pokarmowego były drugą najczęstszą kategorią związaną z hipoalbuminemią, a częstość jej występowania w przypadkach chorób żołądkowo-jelitowych kotów może być wyższa, niż wcześniej zgłaszano. W szczególności u kotów z przewlekłą enteropatią (CE) hipoalbuminemia występuje niemal w 100% przypadków, zwłaszcza w postaciach ciężkich lub immunosupresyjnych.
W badaniu wykazano, że nowotwory przewodu pokarmowego, w tym chłoniak pokarmowy, stanowiły 49,4% przypadków hipoalbuminemii u kotów. U kotów z chłoniakiem pokarmowym wysokiego stopnia 50-75% miało związane z tym obniżenie stężenia albuminy. Hipoalbuminemia była również związana z enteropatią tracącą białka i nowotworami przewodu pokarmowego, co podkreśla znaczenie tego białka w diagnostyce tych schorzeń. W przypadku chorób endokrynologicznych, zwłaszcza nadczynności tarczycy, 84% kotów miało łagodną hipoalbuminemię, co może być wynikiem zwiększonego katabolizmu albuminy. Jednak należy zachować ostrożność w interpretacji tej hipoalbuminemii, szczególnie u kotów przed osiągnięciem eutyreozy.
W badaniu stwierdzono, że choroby serca u kotów, choć rzadko związane z hipoalbuminemią, mogą wykazywać jej obecność, zwłaszcza w przypadku zakaźnego zapalenia wsierdzia. Mechanizm hipoalbuminemii w chorobach serca może obejmować zapalenie ogólnoustrojowe i obrzęk śródmiąższowy, ale nie ma jednoznacznego konsensusu w tej kwestii. Badania wykazały, że ciężka i umiarkowana hipoalbuminemia są silnie związane z wyższym ryzykiem śmiertelności, co potwierdza prognostyczną rolę albuminy.
https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/jsap.13764
