Odpowiedź

Prawidłowa odpowiedź to c) pobranie próbki metodą biopsji aspiracyjnej cienkoigłowej z jednej ze zmian.

Wykonano preparat z materiału pobranego metodą biopsji aspiracyjnej cienkoigłowej, wysuszono go i zabarwiono metodą Wrighta–Giemsy. Badanie cytologiczne wykazało obecność małych, dojrzałych limfocytów, typowych – aczkolwiek niepatognomonicznych – dla chłoniaka typu T, zwanego również chłoniakiem epiteliotropowym lub ziarniniakiem grzybiastym (ryc. 2).

Wykonano 6-milimetrową biopsję sztancową i wysłano pobrany materiał do badania histopatologicznego, które potwierdziło rozpoznanie. Co ciekawe, pies miał również zmianę na rogówce (ryc. 3), co zdarza się rzadko, było już jednak odnotowywane w przebiegu tej choroby.¹

U ludzi ziarniniak grzybiasty jest chorobą wolno postępującą, niekiedy latami. Leczenie jest paliatywne. Obejmuje leki miejscowe (glikokortykosteroidy, chemioterapeutyki), doustne retinoidy (beksaroten) oraz chemioterapię ogólną. U ludzi stosowane są również takie metody leczenia jak fototerapia oraz terapia elektronowa obejmująca całą powierzchnię skóry. U psów podanie CCNU (lomustyny) oraz glikokortykosteroidów często powoduje remisję choroby na wiele miesięcy. Niekiedy jednak choroba kończy się śmiercią.

Zarówno u ludzi, jak i u psów występują trzy stadia choroby. We wczesnych etapach opisuje się erytrodermię łuszczycową, u psów często jako łuski oddzielające się od skóry. W kolejnym stadium objawy skórne obejmują rozległe blaszki i łuski. Zmiany te są zaczerwienione, wyłysiałe i zgrubiałe, tak jak w opisanym przypadku. Ostatnia faza choroby to stadium guzowate.

W przebiegu choroby może dojść do przerzutów, często jednak psy poddawane są eutanazji ze względu na liczne owrzodzenia guzów. W jednym z ostatnio przeprowadzonych badań, obejmującym grupę 30 psów z chłoniakiem epiteliotropowym T-komórkowym, rozległe zaczerwienienie odnotowano u 86,6% pacjentów, łuszczenie u 60%, a miejscową hipopigmentację u 50%.³