Jeżeli zawiedzie leczenie zachowawcze, niedrożność odźwiernika można wyleczyć za pomocą precyzyjnie wykonanej pyloroplastyki Y–U.

U pacjentów z częściową niedrożnością odźwiernika zastosowanie metoklopramidu lub cyzaprydu może pobudzić motorykę i opróżnianie się żołądka. Jeżeli leczenie zachowawcze nie przynosi skutku, konieczne jest chirurgiczne poszerzenie ujścia odźwiernika. W tym celu wykorzystuje się pyloromiotomię metodą Fredet–Ramstedta, pyloroplastykę Heineke–Mikulicza lub pyloroplastykę Y–U.

Źle wykonane zabiegi na terenie jamy brzusznej są jednak bardzo trudne do skorygowania, a ich ewentualne konsekwencje mogą być bardzo kosztowne. Przykładowo, jeżeli ujście odźwiernika nie zostanie wystarczająco poszerzone lub jeżeli dojdzie do rozejścia się szwów, konieczne może być powtórzenie operacji. Dodatkowe postępowanie będzie również niezbędne w przypadku martwicy fragmentów ściany żołądka. Oprócz podniesienia kosztów leczenia, powikłania te zwiększają też ryzyko śmierci pacjenta. W przypadku pyloroplastyki Y–U warto zwrócić uwagę na poniższe zalecenia, by móc wykonać ten zabieg z najwyższą starannością i precyzją.

Zasady postępowania przy plastyce odźwiernika

Tak jak w przypadku każdej innej operacji gastroenterologicznej, konieczne jest zabezpieczenie jamy otrzewnej przed dostaniem się do niej zawartości rozciętego żołądka. W tym celu po wyłonieniu odźwiernika, przed wykonaniem cięcia, okłada się wydo...