Dowiedz się, w jaki sposób ograniczyć zakażenia i przyspieszyć gojenie się dzięki wdrożeniu odpowiednich zasad oczyszczania i opatrywania ran.

1. Zapobieganie dalszemu zakażaniu rany

Po pierwsze i najważniejsze – należy ustabilizować pacjenta oraz ocenić, czy poza widoczną raną nie występują u niego inne urazy. Trzeba również zabezpieczyć ranę opatrunkiem okluzyjnym i podać zwierzęciu środki przeciwbólowe.

Przystępując do badania samej rany, wypełnia się ją rozpuszczalnym w wodzie preparatem nawilżającym. Brzegi rany oraz szeroki margines sąsiadującej z nią skóry trzeba wygolić i oczyścić. Powyższe czynności powinno się wykonywać w czepku chirurgicznym, maseczce oraz rękawiczkach, aby dodatkowo nie zakażać rany i nie przenosić zakażenia z rany na pomieszczenia szpitalne. W następnej kolejności należy obficie przepłukać ranę w celu usunięcia z niej zanieczyszczeń oraz ograniczenia ilości czynników zakaźnych. Prawidłowo przeprowadzone płukanie pozwala pozbyć się z rany nawet do 90% flory bakteryjnej.

Rany płucze się płynem fizjologicznym lub zbilansowanym roztworem elektrolitów. Płyny płuczące należy stosować w dużej objętości, z umiarkowanym ciśnieniem. Autorka najchętniej używa roztworu Ringera z mleczanami w litrowych workach, które przez 1-3 minuty ogrzewa w kuchence mikrofalowej, aby płyn osiągnął temperaturę zbliżoną do temperatury ciała zwierzęcia. Użycie płynu o temperaturze pokojowej jest mniej komfortowe dla pacjenta. Płukanie rany powinno odbywać się pod ciśnieniem 7-8 psi (funt na cal kwadratowy). Pożądaną wartość ciśnienia uzyskuje się, używając strzykawki o objętości 35 ml lub 65 ml oraz igły o grubości 18 G. Materiał na posiew należy pobrać dopiero po zakończeniu procesu płukania, tak by otrzymane wyniki odzwierciedlały rzeczywistą florę bakteryjną rany, nie zaś florę bakteryjną materiału, który właśnie z rany wypłukaliśmy.