BLACK CYBER WEEK! Publikacje i multimedia nawet do 80% taniej i darmowa dostawa od 350 zł! Sprawdź >
BLACK CYBER WEEK! Publikacje i multimedia nawet do 80% taniej i darmowa dostawa od 350 zł! Sprawdź >
14/03/2018
Marianne M. Sloet van Oldruitenborgh-Oosterbaan, Derek C. Knottenbelt
W rozpoznawaniu chorób skóry bardzo ważne jest zebranie informacji o zwierzęciu i dokładnego wywiadu. W licznych przypadkach chorób skóry zwierzęta zgłaszane są do leczenia dopiero w zaawansowanym stadium choroby i często mają za sobą kilka prób leczenia. Następnie należy przeprowadzić badanie kliniczne. Po tych czynnościach możliwe jest ustalenie listy problemów, na podstawie której można podjąć decyzję co do przeprowadzenia dalszych badań uzupełniających.
Dokładny opis zwierzęcia (rasa, wiek, umaszczenie itp.) jest bardzo ważny, ponieważ umożliwia znaczne ograniczenie liczby możliwych chorób.
Rasa odgrywa istotną rolę, ponieważ istnieje wiele chorób skóry typowych dla pewnych ras, jak na przykład hipotrychoza włosów ogona u koni appaloosa czy leukodermia koni arabskich (arabian fading syndrom), dodatkowo niektóre choroby skóry u określonych ras koni są „katastrofą” dla właściciela, ale nie dla zwierzęcia, na przykład leukotrichia u koni rasy fryzyjskiej.
Wiek odgrywa ważną rolę, ponieważ na przykład wrodzone choroby skóry występują zazwyczaj już od urodzenia, a nabyte przeważnie nie. Nadmierne owłosienie (hirsutismus) u koni jest zawsze skutkiem zespołu Cushinga i występuje jedynie u koni starszych, brodawczycę (papillomatosis equi) najczęściej spotyka się u roczniaków i dwulatków utrzymywanych na pastwisku.
Płeć w przypadku chorób skóry jest mniej istotna, ponieważ jedynie nieliczne, bardzo rzadkie choroby ograniczają swoje występowanie tylko do jednej płci. Z drugiej strony istnieją choroby skóry przenoszone drogą płciową, które mogą być swoiste dla jednej z płci.
Umaszczenie ma pewne znaczenie ze względu na fakt, że niektóre choroby (np. czerniak) są sprzężone z umaszczeniem. Poza tym skóra niepigmentowana wykazuje predyspozycję do rozwoju reakcji zapalnych oraz raka płaskonabłonkowego.
Aby zebrać wartościowy wywiad, lekarz weterynarii powinien rozmawiać z osobą, która najlepiej orientuje się w problemach pacjenta, stajni lub stadniny. Najczęściej nie jest to ani właściciel zwierzęcia, ani właściciel stajni bądź stadniny!
Często lekarz weterynarii nie ma do czynienia z zachorowaniem pierwotnym, lecz jest wzywany po kilku tygodniach lub wręcz miesiącach, gdy pierwotne zmiany prawdopodobnie już ustąpiły.
Także to pytanie może rzucić światło na pierwotną przyczynę choroby, szczególnie w przypadkach gdy w międzyczasie doszło do rozprzestrzenienia się choroby na całą powierzchnię ciała.
W większości przypadków właściciele ignorują wczesne objawy lub próbują leczenia na własną rękę. Niektórzy z nich nie przyznają się do prób leczenia, a tym samym obraz kliniczny ulega zmianie wskutek zmian wtórnych, powodowanych samookaleczeniem, błędami w leczeniu czy też opóźnieniem w jego zastosowaniu.
Ważne jest zadanie tego pytania kilkakrotnie na różne sposoby – właściciele i opiekunowie zwierząt nie zawsze wiedzą, co oznacza świąd, i w przypadku gdy widzą pokrzywkę, sądzą (odnosząc to do siebie), że jest to stan powodujący świąd i często twierdzą, że go zaobserwowali.
Informacje dotyczące pielęgnacji mogą dostarczyć wskazówek co do tego, czy choroba mogła rozprzestrzenić się na większą liczbę zwierząt.