14/03/2018
Odpowiedź na to pytanie może wskazywać, czy mamy do czynienia z chorobą zakaźną.
Tylko nieliczne czynniki wywołujące choroby zakaźne skóry koni są patogenne dla człowieka.
Jest to jeden z najważniejszych aspektów wywiadu i należy liczyć się z wieloma mylącymi odpowiedziami. Na przykład właściciel może uważać, że choroba miała przebieg ostry, podczas gdy w rzeczywistości komponenta ostra była efektem niewłaściwego leczenia pierwotnej choroby przewlekłej o umiarkowanym nasileniu. Właściciel rzadko jest w stanie przyznać się do irracjonalnego lub niewłaściwego postępowania leczniczego.
Utrzymanie konia może mieć znaczący wpływ na choroby skóry. Należy zadać pytanie o to, czy na pastwisku rośnie na przykład dziurawiec (Hypericum perforatum). Konieczne może być zbadanie pastwiska. Dodatkowo konie będące w zimie w złej kondycji i słabym stanie odżywienia są podatniejsze na opadnięcia przez wszy i streptotrichozę. U klaczy, która niedawno została pokryta, może pojawić się otręt. U koni biorących udział w konkursach częste kąpiele mogą powodować wystąpienie skóry suchej łuszczastej, o ile nie stosuje się specjalnych szamponów dla koni. Zwierzęta te, stykając się podczas konkursów z innymi końmi, mogą zawlec do stajni choroby zakaźne.
Należy także sprawdzić, jakie szczepienia przeprowadzono oraz czy zwierzęta były odrobaczone. U koni odrobaczanych regularnie z użyciem preparatów zawierających iwermektynę nie jest możliwe wystąpienie zapalenia skóry powodowanego przez Onchocerca spp.
Badanie kliniczne pacjenta ma decydujące znaczenie dla rozpoznania. Często lekarz ogranicza się jedynie do zbadania stanu skóry, co powoduje, że traci z pola widzenia pacjenta jako całość. Należy jednak pamiętać, że wiele problemów skórnych występuje jako powikłanie innych chorób. Na przykład koń z objawami nasilonej fotosensybilizacji może cierpieć na ciężką chorobę wątroby i mimo faktu, że łatwo jest złagodzić objawy przez umieszczenie konia w stajni, to zaniedbanie leczenia choroby pierwotnej ma katastrofalne następstwa. Badanie kliniczne może objąć także inne konie, a nawet zwierzęta innych gatunków, kontaktujące się z chorym koniem.
Po zakończeniu ogólnego badania klinicznego należy przejść do szczegółowego badania dermatologicznego.
Ryc. 1. Część drukowanego formularza dla koni z problemami dermatologicznymi, umożliwiająca naniesienie stwierdzanych zmian na diagram (za McGavin i Fadok, 1984).
Wyniki badania należy starannie notować. Pomocny jest w tym gotowy formularz badania, ponieważ pomaga on uniknąć błędów i zaniechań oraz pozwala na dokładne określenie stanu zdrowia (ryc. 1). Zastosowanie formularza ułatwia badania kontrolne, a w przypadku gdy kolejne badania wykonuje inny lekarz lub też zachodzi konieczność skierowania konia do kliniki specjalistycznej, ułatwia przekazanie danych zebranych w czasie wywiadu. Zastosowanie formularza umożliwia także ocenę postępów leczenia. Niekiedy bardzo użyteczne (i obecnie o wiele prostsze, dzięki aparatom cyfrowym) jest wykonanie dokumentacji fotograficznej, pozwalającej na uniknięcie zbędnej pracy związanej z opisywaniem przypadku.
Ryc. 2. Oględziny „okiem nieuzbrojonym”. Wyraźnie widoczne jaja wszy na włosach.
Badanie kliniczne skóry składa się z części ogólnej i badania szczegółowego. Należy zwrócić uwagę na:
Sierść zimowa i letnia istotnie różnią się od siebie. Koń z długimi, niewypadającymi w lecie włosami prawdopodobnie cierpi na chorobę Cushinga.
