Chemioembolizacja to nowa metoda leczenia nowotworów wątroby, dająca nadzieję pacjentom, dla których wcześniej często nie było żadnej nadziei.

Obecnie nie ma skutecznego sposobu leczenia nieoperacyjnych guzów wątroby u pacjentów weterynaryjnych. Z powodu niewielkiej skuteczności chemioterapii ogólnoustrojowej i radioterapii oraz występowania powikłań w przypadku tych metod leczenia, onkolodzy weterynaryjni zwykle stosują w takich sytuacjach leczenie wspomagające.

Podobne trudności terapeutyczne u ludzi z nieoperacyjnym rakiem wątrobowokomórkowym wpłynęły na rozwój badań nad metodami leczenia miejscowego lub skierowanego wybiórczo w stosunku do wątroby, takimi jak chemioterapia dotętnicza, przeztętnicza embolizacja (transarterial embolization – TAE), przeztętnicza chemioembolizacja (transarterial chemoembolization – TACE) i ablacja (zwykle chemiczna albo termiczna).

TACE polega na umieszczeniu w tętnicy udowej niewielkiego cewnika. Pod kontrolą rentgenotelewizji cewnik jest następnie przesuwany w kierunku aorty i do tętnicy wątrobowej, przez którą do guza docierają substancje odżywcze. Następnie przez cewnik podaje się cytostatyk, którego dawka odpowiada pełnej dawce podawanej ogólnie, oraz cząsteczki lub mikrocząsteczki, których zadaniem jest spowodowanie niedrożności drobnych naczyń krwionośnych, a przez to zahamowanie dopływu krwi do guza. Niedawno pojawiła się nowa metoda chemioembolizacji, wykorzystująca cząsteczki opłaszczone chemioterapeutykiem, który ulega powolnemu, sukcesywnemu uwalnianiu się do guza (drug-eluting beads – DEB). Metoda ta umożliwia osiągnięcie 100-400 razy większego stężenia chemioterapeutyku w obrębie guza w porównaniu z tą samą dawką leku podaną dożylnie (ogólnoustrojowo). W artykule przedstawiono, jak to eksperymentalne leczenie pomogło terierowi z nieoperacyjnym guzem wątroby.