Panele diagnostyczne wykorzystujące metodę PCR oraz metody serologiczne mogą być pomocne w rozpoznawaniu chorób wektorowych u psów. Jak zatem dokonać wyboru najbardziej korzystnego panelu diagnostycznego?

Choroby przenoszone przez wektory stanowią istotny powód zachorowalności i śmiertelności wśród psów. Ich obraz kliniczny jest zbliżony do objawów towarzyszących idiopatycznym chorobom o podłożu immunologicznym. Zarówno idiopatyczne choroby o podłożu immunologicznym, jak i choroby wektorowe mogą mieć charakter sezonowy.^1,2 Ponadto podejrzewa się, że u wielu pacjentów cierpiących na choroby o podłożu immunologicznym jednocześnie występuje nierozpoznane zakażenie wektorowe lub inny rodzaj zakażenia.

Diagnostykę chorób wektorowych przeprowadza się nie tylko u pacjentów z chorobami o podłożu immunologicznym, by wykluczyć u nich zakażenie, ale niejednokrotnie również u zwierząt zdrowych, aby zweryfikować obecność zakażeń bezobjawowych oraz u psów będących dawcami krwi lub mających kontakt z osobami o upośledzonej odporności – w postaci badań przesiewowych. Mylny pogląd, że zwierzę jest wolne od chorób odkleszczowych, ponieważ stwierdzono u niego „ujemne wyniki badań w kierunku chorób odkleszczowych”, może mieć negatywne skutki zarówno dla zdrowia innych psów, jak i człowieka.

„Panele odkleszczowe” lub „panele chorób wektorowych”, wykorzystujące techniki serologiczne, polimerazową reakcję łańcuchową (PCR) lub obie te metody jednocześnie, umożliwiają lekarzowi weryfikację obecności we krwi zwierzęcia wielu różnych czynników chorobotwórczych oraz stwarzają możliwość wykluczenia współzakażeń. Mimo że wspomniane panele diagnostyczne mają na ogół charakter kompleksowy i odznaczają się wyjątkowo wysoką czułością, należy pamiętać, że zarówno wyniki badań wykorzystujących PCR, jak i testy serologiczne mogą okazać się ujemne, mimo zakażenia toczącego się u pacjenta.

Wykazano, że równoległe zastosowanie techniki PCR oraz metod serologicznych może znacząco zwiększyć wykrywalność chorób wektorowych.^3,4 Znajomość epidemiologii i patofizjologii poszczególnych mikroorganizmów pomaga zadecydować, które choroby wektorowe należy uwzględnić w zlecanym panelu diagnostycznym oraz którą z metod najlepiej się posłużyć – testami wykorzystującymi technikę PCR, badaniami serologicznymi czy obiema tymi metodami jednocześnie.

Niniejszy artykuł ma charakter przeglądowy, a zawarta w nim treść ma pomóc lekarzowi praktykowi w podjęciu decyzji, który z czynników chorobotwórczych uwzględnić podczas badań przesiewowych, która z technik diagnostycznych będzie odznaczać się naj...