Diagnozowanie przyczyn wymiotów, zwłaszcza przewlekłych, u kotów pozostaje ciągle jednym z trudniejszych zadań w praktyce lekarsko-weterynaryjnej. Wynika to z faktu, że geneza przewlekłych wymiotów jest bardzo złożona. Mogą być to pierwotne choroby przewodu pokarmowego, ale często objaw ten jest spotykany także we wtórnych chorobach tego układu. Do chorób, które mogą wtórnie prowadzić do stanu zapalnego błony śluzowej żołądka oraz jelit i(lub) pobudzenia strefy chemoreceptorowej u kotów należy zaliczyć nadczynność tarczycy, choroby wątroby i dróg żółciowych, niewydolność nerek, zapalenie trzustki, zatrucia, choroby neurologiczne oraz robaczycę serca.

Algorytmy diagnostyczne u kotów z przewlekłymi wymiotami mogą się różnić w zależności od danych uzyskanych z opisu, wywiadu i badania klinicznego oraz od doświadczenia lekarza. W rozpoznawaniu każdej jednostki chorobowej początkowym i bardzo istotnym etapem planu badania klinicznego (po uprzednim opisie zwierzęcia) jest wywiad.

W diagnostyce wymiotów wywiad powinien być początkowo ukierunkowany na zróżnicowanie wymiotów od ulewania. U kotów często dochodzi do dysfagii przełykowej, której podstawowym objawem są tzw. wymioty rzekome, czyli ulewanie. Jest to proces bierny, w którym nie biorą udziału mięśnie tłoczni brzusznej, nie występują objawy zwiastunowe, a zwrócona treść nie jest strawiona.

Pytania zadawane właścicielom bądź opiekunom powinny również dotyczyć karmy podawanej zwierzęciu (rodzaj diety, dostosowanie do wieku, liczba posiłków w ciągu dnia, nagła zmiana itp.). W wywiadzie należy uwzględnić pytania dotyczące wyglądu zwróco...

W przypadku dobrego stanu ogólnego pacjenta i występowania sporadycznych wymiotów wskazane jest przeprowadzenie postępowania diagnostycznego etapami. Należy wykonać podstawowe badania laboratoryjne oraz obrazowe i zastosować ścisłą głodówkę przez ...