05/11/2018
Melissa Hall
Kiedy zmiany skórne u psa lub kota przyjmują naprawdę nieprzyjemny wygląd, należy zadbać nie tylko o poprawę stanu zdrowia pacjenta, lecz również o utrzymanie dobrej relacji zwierzę–właściciel.
Mimo że codzienna praca lekarza specjalizującego się w dermatologii weterynaryjnej stanowi ciągłe wyzwanie dla narządów zmysłów, autorka jest zdania, że choroby, w których przebiegu dochodzi do powstawania najbardziej nieestetycznych zmian skórnych, mogą okazać się szczególnie wdzięcznymi przypadkami. Wyleczenie takiego pacjenta nie tylko znacząco poprawia komfort jego życia, lecz również przywraca dobre relacje pomiędzy czworonogiem a jego właścicielem (przecież każdemu z nas przyjemniej jest obcować z psem czy kotem, który nie jest pokryty odrażającymi zmianami skórnymi). Poniżej opisano pięć paskudnych chorób skóry, na które możemy natknąć się w codziennej praktyce.
Inna nazwa: czyraczność odbytu.
Przetoki okołoodbytowe (ryc. 1) to przewlekła zapalna choroba skóry o postępującym charakterze, występująca najczęściej u owczarków niemieckich w średnim wieku. Etiopatogeneza tej jednostki chorobowej nie została w pełni poznana, podejrzewa się jednak, że biorą w niej udział czynniki genetyczne, uwarunkowania anatomiczne, jak również zachwianie równowagi w obrębie układu immunologicznego.
Ryc. 1. Przetoki okołoodbytowe (nazywane również czyracznością odbytu) to przewlekła zapalna choroba skóry o postępującym charakterze.
U chorych psów często obserwuje się wylizywanie okolicy odbytu, bolesne parcie na kał, bolesne oddawanie kału, utratę masy ciała i posmutnienie. Zmiany okolicy odbytu nie dotyczą zatok okołoodbytowych i odznaczają się różnym stopniem zaawansowania – od punktowych sączących przetok do rozległych, wrzodziejących przetok, skutkujących perforacją tkanek. Odbyt i prostnica w badaniu palpacyjnym mogą wykazywać cechy pogrubienia i zwłóknienia. Często stwierdza się obecność cuchnącego, śluzowo-ropnego wysięku. Ponieważ u połowy pacjentów występuje jednocześnie zapalenie jelita grubego, zakłada się, że objawy chorobowe mogą wykraczać poza opisane wyżej zmiany zewnętrzne.
Rozpoznanie w przypadku czyraczności odbytu ustala się w oparciu o wywiad i badanie kliniczne.
Leczenie obejmuje ogólne podawanie cyklosporyny (5-10 mg/kg/dzień) oraz miejscowe stosowanie maści zawierającej 0,1% takrolimus. Początkowo wskazana jest również antybiotykoterapia ogólna, mająca na celu likwidację powikłań bakteryjnych, oraz stosowanie prednizolonu, który pozwala na ograniczenie nasilenia początkowego stanu zapalnego. Jeśli po takim leczeniu u pacjenta nie dochodzi do ustąpienia zmian chorobowych, pomocne może okazać się wprowadzenie diety eliminacyjnej, aby wykluczyć współistnienie nietolerancji pokarmowej.
Inna nazwa: ziarniniak mykobakteryjny (ryc. 2).
Ryc. 2. Mykobakteryjne zapalenie tkanki podskórnej, zwane również ziarniniakiem mykobakteryjnym, klinicznie często przyjmuje postać przewlekłych, niegojących się ran.
Mykobakterie są powszechnie występującymi saprofitycznymi mikroorganizmami. Wywołują stany chorobowe u zwierząt, u których doszło do uszkodzenia funkcji barierowej skóry, wskutek czego mykobakterie uzyskały dostęp do podskórnej tkanki tłuszczowej. Predysponowane do tej choroby są otyłe, wychodzące na zewnątrz koty.
