WPD
ZALOGUJ
WPD
Prenumeruj
Odnów Subskrypcję
Prenumeruj
Czasopisma
Magazyn Weterynaryjny Weterynaria po Dyplomie
Praktyka
Kliniczna
Anestezjologia Behawioryzm Chirurgia Choroby wewnętrzne Choroby zakaźne Dermatologia Diagnostyka laboratoryjna Diagnostyka obrazowa Endokrynologia Farmakologia i toksykologia Gastroenterologia Geriatria Hematologia Kardiologia Laryngologia Nefrologia i Urologia Neurologia Okulistyka Onkologia Ortopedia Parazytologia Rehabilitacja Rozród Stany nagłe Stomatologia Żywienie
Gatunki
Konie Koty Psy
Wydarzenia
Kongres Webinaria
Filmy
Sklep
Koszyk
0
ZALOGUJ
Zaloguj
Zarejestruj

NOWOŚĆ! Publikacja "Leki po Dyplomie Weterynaria 2022" już w sprzedaży! Zamów teraz >

Endokrynologia Koty

Choroby nadnerczy u kotów. Im więcej wiesz...

20/01/2020

Artykuł ukazał się
Weterynaria po Dyplomie
2020
01

Endokrynologia

Choroby nadnerczy u kotów. Im więcej wiesz...

Sarah J. Wooten

...tym więcej rozpoznajesz. Specjalista z dziedziny endokrynologii dr David Bruyette mówi, że niedoczynność kory nadnerczy i nadmierna produkcja aldosteronu u kotów często nie są diagnozowane, a częstotliwość ich występowania jest niedoszacowana. Czas, by podnieść poprzeczkę i ustalać prawidłowe rozpoznania.


Jak mówi David Bruyette, DVM, DACVIM, wykładowca na kongresach Fetch dvm360, niedoczynność kory nadnerczy i nadmierna produkcja aldosteronu u kotów są chorobami o nieswoistych objawach klinicznych. Z tego powodu uważa on, że są zbyt rzadko rozpoznawane u tego gatunku. Jest nawet skłonny twierdzić, że zaburzenia te są tak częste, że gdybyś uważnie poszukał, prawdopodobnie w ciągu miesiąca wykryłbyś każde z nich u któregoś ze swoich pacjentów.

Choroba Addisona u kotów

Dr Bruyette mówi, że choroba Addisona, czyli niedoczynność kory nadnerczy, jest rozpoznawana u kotów w średnim wieku, nie ma natomiast zauważalnej predylekcji związanej z płcią. U psów jest to choroba tła autoimmunologicznego, nie wiadomo jednak, czy u kotów ma takie samo podłoże.

Koty podczas przełomu nadnerczowego wykazują takie same objawy jak psy – wstrząs, hipowolemię, rzadkoskurcz i hiperkaliemię. Dr Bruyette zaznacza jednak, że u większości kotów z chorobą Addisona takie objawy nie występują. Największym problemem w chorobie Addisona u kotów jest mała swoistość objawów klinicznych. Koty z chorobą Addisona wykazują senność, odwodnienie, posmutnienie i brak apetytu, obserwuje się też spadek masy ciała i niekiedy wymioty. Te objawy zazwyczaj występują epizodycznie. Rutynowo takich pacjentów leczy się za pomocą płynoterapii i glikokortykosteroidów, co daje dobry efekt.

Zauważ, że ten opis pasuje do każdego chorego kota na tej planecie.

Wskaźniki diagnostyczne

Zmiany parametrów laboratoryjnych u kotów z chorobą Addisona to między innymi wartość stosunku sodu do potasu < 24, hiponatremia i hiperkaliemia. Warto pamiętać, że różnego typu utrata płynów może spowodować podobne zaburzenia elektrolitowe i należy to wykluczyć. Wysokie stężenie wapnia u kotów z chorobą Addisona spotyka się rzadko.

Głównym powodem braku rozpoznania choroby Addisona u kotów jest występowanie u wielu z nich azotemii. Częściej rozpoznaje się wtedy chorobę nerek. Dr Bruyette mówi, że jeśli mamy kociego pacjenta z azotemią, która ustępuje po 24 godzinach płynoterapii, to przyczyną azotemii nie jest choroba nerek. W takim przypadku zaleca on przeprowadzenie diagnostyki wykluczającej chorobę Addisona.

Stymulację nadnerczy wykonuje się z użyciem kosyntropiny (Cortrosyn) w dawce 5 µg/kg m.c. podawanej dożylnie. Próbki krwi są pobierane przed podaniem leku i 60 minut po jego podaniu. U kotów z chorobą Addisona stężenie kortyzolu jest niewykrywalne zarówno przed podaniem leku, jak i po nim.

Leczenie

Koty z chorobą Addisona potrzebują uzupełniania mineralokortykosteroidów – albo doustnego w postaci fludrokortyzonu, albo domięśniowych iniekcji dezoksykortykosteronu. Dawka fludrokortyzonu to 0,1-0,2 mg dwa razy dziennie doustnie. Dr Bruyette wspomina, że fludrokortyzon nie reguluje stężenia sodu tak dobrze jak dezoksykortykosteron – u kotów często stężenie sodu we krwi jest niskie, podczas gdy stężenie potasu pozostaje w normie. Nie zaleca on zwiększania dawki fludrokortyzonu w celu wyrównania niskiego stężenia sodu, jeśli stężenie potasu jest w normie, podobnie jak dodawania soli do pokarmu kota, ponieważ spowoduje to wielomocz i nadmierne pragnienie.

Aktywność fludrokortyzonu jest podobna jak glikokortykosteroidów, więc ich dodatkowe podawanie zazwyczaj nie jest konieczne. Dr Bruyette zaopatruje jednak każdego pacjenta z chorobą Addisona w niewielki zapas glikokortykosteroidów i zaleca właścicielowi, aby w przypadku złego samopoczucia zwierzęcia podał mu dawkę leku i zadzwonił do lecznicy.

Zaletą dezoksykortykosteronu jest brak konieczności codziennego podawania, poza tym jest on bardzo bezpieczny i w sposób ciągły reguluje stężenie sodu i potasu lepiej niż fludrokortyzon. Lek ten podaje się co 21-38 dni. Jego wadą jest natomiast brak aktywności glikokortykosteroidu, dlatego w przypadku wyboru tego leku trzeba dodatkowo uzupełniać glikokortykosteroidy.

Ustalenie dawki glikokortykosteroidu jest najtrudniejszym elementem leczenia. Podaje się je, aby wyeliminować takie objawy jak słaby apetyt i spadek aktywności, a dawki wahają się od 1,25 do 2,5 mg/dzień. Niektóre koty potrzebują pełnej dawki dziennie, a innym wystarczy niska dawka podawana co drugi dzień. Dr Bruyette mówi, że leki te należy stosować na podstawie efektu działania. Jeżeli pacjent przejawia nadmierne pragnienie oraz wielomocz, trzeba obniżyć dawkę. Dostępne są również postacie do podawania przezskórnego.

A co z podawaniem metyloprednizolonu w iniekcji raz w miesiącu? Dr Bruyette nie zaleca takiego postępowania, ponieważ wchłanianie leku jest bardzo zróżnicowane, a z czasem iniekcje metyloprednizolonu powodują insulinooporność i rozwój cukrzycy typu 2.

Hiperaldosteronizm u kotów

Jeśli mielibyśmy wybrać zwycięzcę w kategorii nierozpoznanych zaburzeń hormonalnych kotów, główną nagrodę otrzymałby hiperaldosteronizm powodowany guzami nadnerczy wydzielającymi aldosteron lub obustronnym przerostem nadnerczy. Hiperaldosteronizm jest częstszy, niż nam się wydaje, mówi dr Bruyette. Chore koty to przeważnie zwierzęta starsze, często cierpiące na inne zaburzenia hormonalne lub choroby nerek. Jeżeli poszukasz tego zaburzenia, to je znajdziesz – może nawet u jednego z pacjentów czekających teraz w poczekalni!

Wskaźniki diagnostyczne

Klasyczny hiperaldosteronizm u kotów objawia się słabością mięśni, posmutnieniem, chudnięciem oraz dobrzusznym wygięciem części szyjnej kręgosłupa z powodu głębokiego niedoboru potasu. Dodatkowo na skutek tego niedoboru może dojść do odklejania się siatkówki. Wyniki badań, które mogą pomóc w rozpoznaniu tej choroby, to znaczny niedobór potasu, silnie podwyższona aktywność fosfokinazy kreatyninowej i wysokie ciśnienie. Stężenie sodu we krwi jest zazwyczaj w normie. Przyczyną nierozpoznania hiperaldosteronizmu jest na ogół mylne powiązanie niedoboru potasu i wysokiego ciśnienia z chorobami nerek.

następna strona>
1 2 >
NAJPOPULARNIEJSZE
Onkologia
Rak przejściowokomórkowy (TCC), czyli złośliwy nowotwór pęcherza moczowego
Nowa formuła Kongresu ApD Weterynaria – dwa razy więcej wiedzy!
Anestezjologia
Postawmy na rozsądek podczas planowania znieczulenia regionalnego
POLECANE ARTYKUŁY
Farmakologia i toksykologia
Opioidowa farmakoterapia bólu okołooperacyjnego u psów i kotów
Hematologia
Zależne od rasy zmiany w obrazie krwi u psów i kotów. Cz. II
Choroby zakaźne
Grzybice narządowe kotów – aktualne dane
Chirurgia
Rany u małych zwierząt. Cz. III. Czemu rana się nie goi
Parazytologia
Motyliczka mięśniowa – możliwości rozpoznawania nowego zagrożenia
Stomatologia
„Zdejmowanie kamienia nazębnego” czy „stomatologiczny zabieg profilaktyczny”?
Endokrynologia
Choroby skóry u kawii domowej na tle endokrynologicznym
Parazytologia
Zachowania prozdrowotne właścicieli psów i kotów w zakresie profilaktyki chorób pasożytniczych
NEWSLETTER
OBSERWUJ NAS NA
NASZE PUBLIKACJE
  • Magazyn Weterynaryjny
  • Zamów prenumeratę
  • Czytaj on-line
  • Weterynaria po Dyplomie
  • Zamów prenumeratę
  • Czytaj on-line
  • Dodatek Online
  • Filmy


AKADEMIA PO DYPLOMIE WETERYNARIA
  • Termin i miejsce
  • Program
  • Koszty uczestnictwa
  • Rejestracja online


POMOC
  • Kontakt
  • Polityka prywatnosci
  • Zadaj pytanie
  • Logowanie i rejestracja
  • Regulamin
  • Metody płatności
  • Regulamin publikowania prac
  • Filmy Pomoc


KONTAKT

Medical Tribune Polska Sp. z o.o.
ul. Powązkowska 44C
01-797 Warszawa
NIP: 521-008-60-45


801 044 415
+48 (22) 444 24 44
kontakt@magwet.pl
Nr konta: 13 1600 1068 0003 0102 0949 9001

Kontakt w sprawie reklam: magwet-reklama@medical-tribune.pl

Anuluj