Onkologia
Zastosowanie niskich dawek deksmedetomidyny w postępowaniu okołooperacyjnym u psów z insulinomą
Nicole Shuey
Rozważne stosowanie deksmedetomidyny u psów z insulinomą może okazać się korzystnym postępowaniem wspomagającym u pacjentów poddawanych zabiegowi operacyjnego usunięcia tego guza trzustki.
Insulinoma to nowotwór pochodzenia neuroendokrynowego wywodzący się z komórek beta wysp trzustki, które stanowią duży odsetek komórek budujących miąższ wysp Langerhansa i są odpowiedzialne za wytwarzanie insuliny. Insulinoma powoduje nadprodukcję insuliny, co zakłóca homeostazę glukozy w organizmie i prowadzi do rozwoju przewlekłej hipoglikemii. Insulinoma to najczęściej występujący nowotwór trzustki u psów, chociaż całkowita częstość jego występowania jest niska. U kotów guz ten jest rzadko spotykany.
U pacjentów z insulinomą zwykle występują objawy kliniczne związane z ciężką hipoglikemią, w tym drżenia, osłabienie, drgawki, zapaść, otępienie i/lub niezborność ruchowa.1 Objawy te ulegają zaostrzeniu w sytuacjach wywołujących spadek stężenia glukozy we krwi, takich jak głodzenie, stres, wysiłek fizyczny lub podniecenie.2 W badaniu krwi wykonanym u tych pacjentów często stwierdza się obecność ciężkiej hipoglikemii (30-50 mg/dl, zakres wartości prawidłowych 70-143 mg/dl) i wysokie stężenie insuliny, jeżeli w badaniach laboratoryjnych określono stosunek stężenia glukozy do insuliny. Ponieważ u pacjentów z insulinomą hipoglikemia ma charakter przewlekły, ich tolerancja na ciężką hipoglikemię jest na ogół większa i wymagają oni mniejszego uzupełniania glukozy w porównaniu z pacjentami z ostrą hipoglikemią.1 U psów insulinoma jest zazwyczaj nowotworem złośliwym i jego chirurgiczne usunięcie stanowi zwykle konieczny element postępowania terapeutycznego.
Wyzwania związane ze znieczuleniem ogólnym pacjentów z insulinomą
Znieczulenie ogólne pacjentów z insulinomą może być trudne. W przypadku resekcji insulinomy w czasie całego okresu okołooperacyjnego powinno się przykładać ogromną wagę do dokładnej oceny zmian stężenia glukozy we krwi. Aby uniknąć wzrostów stężenia insuliny, w czasie znieczulenia ogólnego należy kontrolować stężenie glukozy we krwi. Nie powinno ono zmieniać się o więcej niż 20-30 mg/dl w stosunku do wartości początkowych.2
Skoki stężenia insuliny w trakcie zabiegu chirurgicznego mogą predysponować pacjenta do rozwoju hiperglikemii lub cukrzycy w okresie rekonwalescencji po operacji. W przypadku ciężkiej hipoglikemii stężenie cukru we krwi musi być skorygowane, ponie...
Celem znieczulenia ogólnego powinna być minimalizacja stresu i związanego z nim wzrostu stężenia glukozy we krwi, który wynika z pobudzenia układu współczulnego. Zapobiega to wzrostowi stężenia insuliny, który może pogłębić już istniejącą hipoglik...