17/03/2025
Jeżeli właściciel zdecyduje się na dalsze badania, możliwe jest przeprowadzenie testu PCR, aby wykryć krążące DNA Ehrlichia, i testów serologicznych, aby określić dokładne miano przeciwciał lub rozróżnić gatunki Ehrlichia.2,21 Podczas gdy dodatni wynik PCR świadczy o aktywnym zakażeniu i może słusznie sugerować zastosowanie leczenia przeciwbakteryjnego, ujemny wynik nie oznacza, że pies nie jest zakażony, jako że liczba mikroorganizmów obecnych w wysłanej próbce może być codziennie inna.28 Wiadomo, że wyniki PCR z krwi w kierunku E. canis mogą być ujemne, podczas gdy wyniki z tkanek będą dodatnie.29
Chociaż miano serologiczne może być ilościowe (w przeciwieństwie do jedynie dodatnich lub ujemnych wyników testów przesiewowych), nie ma dowodów na to, że wyższe miano z większym prawdopodobieństwem poprzedza rozwój choroby niż niskie. W rejonach, gdzie rozpoznaje się wszystkie trzy gatunki Ehrlichia (tzn. stany południowo-wschodnie, środkowo-atlantyckie i południowo-środkowe), pomocne może być określenie, który mikroorganizm powoduje produkcję przeciwciał. E. canis może spowodować objawy choroby długo po zakażeniu, podczas gdy inne gatunki nie muszą wywołać choroby. Tak więc potwierdzenie, że zakażenie jest spowodowane przez E. canis, może sprawić, że leczenie przeciwbakteryjne będzie bardziej zalecanym rozwiązaniem niż przy zakażeniu innymi gatunkami. Skontaktuj się ze swoim laboratorium, aby dowiedzieć się, czy mogą określić gatunek metodami serologicznymi.
Trzecim rozwiązaniem w przypadku zdrowych zwierząt jest podejście „obserwuj i czekaj”. Ze względu na to, że wiele psów zakażonych E. canis może pozostawać zdrowymi i nigdy nie rozwinąć przewlekłej postaci choroby, a u psów zakażonych E. ewingii lub E. chaffeensis prawdopodobieństwo rozwinięcia się choroby przewlekłej jest małe, odpowiednim postępowaniem może być jedynie monitorowanie psa. Poza edukacją właściciela na temat możliwych objawów choroby, w ramach uważnej obserwacji należy wykonywać coroczne badanie morfologiczne krwi, badanie biochemiczne surowicy lub profil nerkowy oraz badanie moczu. Tak jak w przypadku pierwszej oceny serologicznie dodatniego psa, nieprawidłowe wyniki tych testów (na przykład morule, małopłytkowość, niedokrwistość, białkomocz, hiperglobulinemia) powinny sugerować rozpoczęcie leczenia.
Dodatnie wyniki przesiewowych testów serologicznych w kierunku gatunków Ehrlichia u narażonych psów wymagają od lekarzy weterynarii podjęcia decyzji co do dalszych kroków z uwzględnieniem geografii i występowania patogenów w danym rejonie, indywidualnych cech zwierzęcia i oczekiwań właściciela. Zawsze odpowiednia będzie ponowna ocena profilaktyki przeciw ektopasożytom. Wskazana jest również ocena zdrowia zwierzęcia nie tylko na podstawie wywiadu i badania klinicznego, ale również badania morfologicznego krwi z rozmazem, profilu biochemicznego surowicy i badania moczu w czasie badań przesiewowych oraz później co roku. Zarówno leczenie przeciwbakteryjne, dodatkowe testy diagnostyczne ukierunkowane na wykrycie konkretnego patogenu, jak i podejście „obserwuj i czekaj” stanowią rozsądne możliwości postępowania.
Today’s Veterinary Practice • Vol 12, No 6, November/December 2022, p. 26
Leah A. Cohn, DVM, PhD, DACVIM (SAIM)
University of Missouri College of Veterinary Medicine
Reprinted with permission from Today’s Veterinary Practice (todaysveterinarypractice.com)
