Wczesne rozpoczęcie leczenia przewlekłej choroby nerek (CKD – ang. chronic kidney disease) u kotów daje szansę na spowolnienie jej postępowania.

Istnieje wiele pojęć używanych do definiowania określonych zaburzeń diurezy. Celem niniejszego artykułu było przedstawienie zwięzłej charakterystyki tych zaburzeń, z którymi spotykamy się najczęściej w naszej codziennej praktyce weterynaryjnej.

Kiedy następnym razem będziesz badał próbkę moczu, skorzystaj z poniższej listy porad i zaleceń.

Opisana technika, polegająca na wytworzeniu definitywnego odprowadzenia moczu, może okazać się pomocna w przypadku psów samców cierpiących na nawracającą niedrożność cewki moczowej spowodowaną obecnością kamieni moczowych.

Szacuje się, że bakteryjne zakażenia dróg moczowych występują w którymś momencie życia u 14% psów. Niepowikłane zakażenia są zazwyczaj leczone przez 7 do 14 dni.

Czy pies cierpiący na priapizm jest skazany na amputację prącia? Artykuł ten opisuje dwa przypadki choroby, w których skuteczna okazała się farmakoterapia.

Zapalenie dolnych dróg moczowych – powszechna choroba kotów – często nie powoduje niedrożności. W rzeczywistości, zgodnie z badaniem z 1997 roku, od 45 do 70% chorób dolnych dróg moczowych u tych zwierząt jest rozpoznawane jako idiopatyczne zapalenie pęcherza moczowego.

W medycynie człowieka antybiotyki stosuje się obecnie według określonych wytycznych. Zasady te mają pomóc lekarzom w wyborze odpowiedniego leku dla konkretnej jednostki chorobowej.

Badania kliniczne przeprowadzone w ciągu ostatnich dwóch dekad ułatwiły rozpoznawanie niektórych chorób dolnych dróg moczowych u kotów płci męskiej i żeńskiej. Celem tego artykułu jest zwrócenie uwagi na pewne kluczowe aspekty diagnostyki tego typu chorób.

Artykuły zamieszczone w tym numerze WpD omawiają problem bardzo powszechnie występujący w naszych praktykach weterynaryjnych, a mianowicie FLUTD (feline lower urinary tract disease).