14/03/2018
U ludzi udowodniono, że stres odgrywa ważną rolę w rozwoju i zaostrzaniu się kilku przewlekłych chorób dermatologicznych. Skóra i ośrodkowy układ nerwowy dzielą wiele takich samych hormonów, neuropeptydów i receptorów. Wiele z tych substancji bierze udział w odpowiedzi zapalnej nerwów, powstawaniu świądu oraz bólu, a stres wspomaga ich uwalnianie. Potrzeba większej liczby badań, aby lepiej zrozumieć te zależności u zwierząt. Logiczne jest jednak założenie, że stres może przyczyniać się do reakcji patofizjologicznej umacniającej cykl świąd–drapanie u zwierząt w taki sam sposób, jak dzieje się to u ludzi.
Efekty strachu i niepokoju są rozległe i dotkliwe dla zwierząt, które muszą ich doświadczyć. Musimy nauczyć się rozpoznawać przerażone zwierzęta w naszych klinikach, starać się maksymalnie zmniejszyć te nieprzyjemne odczucia, kiedy jest to możliwe, i chronić nowych pacjentów przed strachem poprzez poprawę współpracy ze zwierzęciem podczas jego przytrzymywania. Pacjenci, którzy okazują patologiczny poziom strachu i niepokoju, muszą być poddani badaniu i leczeniu. Nie zasługują na to, by cierpieć tylko dlatego, że ich właściciele lub lekarze tego nie dostrzegli.
Psy przekazują sygnały o odczuwanym dyskomforcie w konkretnej sytuacji oraz chęci zakończenia interakcji za pomocą widocznych zachowań. Przedstawiono je na tej drabinie agresji. Bardzo ważne jest więc rozpoznawanie mało istotnych zachowań, znajdujących się na najniższych szczeblach drabiny, aby jak najszybciej usunąć odczuwany stres lub zagrożenie.
Źródło: Shepherd K. Ladder of aggression. In: Horwitz D, Mills DS. BSAVA Manual of Canine and Feline Behavioural Medicine, 2nd ed. 2009.
Veterinary Medicine • Vol 109, No 8, August 2014, p. 274
Valarie V. Tynes, DVM, DACVB
Premier Veterinary Behavior Consulting, Sweetwater, Texas
