Plan odżywiania szczenięcia z wrodzoną dysplazją nerek. Przypadek kliniczny

Badanie moczu

• Ciężar właściwy: 1,015
• pH: 5
• Białko: ujemne
• Bakterie: nie znaleziono
• Glukoza/ketony/bilirubina: ujemne

Badanie biochemiczne krwi

Liczby w nawiasach wskazują zakres referencyjny.

• Azot mocznika, mg/dl: 38 (9-31)
• Kreatynina, mg/dl: 1,1 (0,5-1,5)
• Fosfor, mg/dl: 3,9 (2,5-6,1)
• Nie zauważono żadnych innych nieprawidłowości.

Zaktualizowane problematyczne składniki odżywcze (tab. 2)

• Liczba kalorii: należy rozważyć diety o niższej zawartości kalorii ze względu na zbliżającą się sterylizację.
• Białko: należy zmienić ilość zgodnie z minimalnymi wymogami AAFCO dla dorosłych psów – 4,5 g/100 kcal.
• Fosfor: należy zmienić ilość zgodnie z minimalnymi wymogami AAFCO dla dorosłych psów – 100 mg/100 kcal.
• Sód: należy nadal unikać nadmiernych ilości tego pierwiastka.
• EPA i DHA: należy zapewnić 140 mg/(kg masy ciała^0,75) – zalecaną dawkę dla pacjentów z chorobą nerek.^2-4

Podsumowanie

Ponieważ pacjentka osiągnęła pełną dojrzałość szkieletową i skończyła pierwszy rok życia, omówiono z właścicielami zaktualizowane cele żywieniowe. Polegały one na zmniejszeniu ilości białka i fosforu do minimalnych wartości potrzebnych dorosłemu psu, a nie rosnącemu szczenięciu, przy jednoczesnym rozważeniu mniej kalorycznej diety i zwiększeniu jej zróżnicowania. Ze względu na to, że gonadektomia zmniejsza zapotrzebowanie psów na energię nawet o 30%,⁵ a pacjentka wykazywała zwiększony apetyt, właściciele zdecydowali się spróbować jednej z omawianych diet z niższą zawartością kalorii – Royal Canin Canine West Highland White Terrier Adult Dry. Przedyskutowano również różnice pomiędzy zachowaniem związanym z szukaniem jedzenia a tym związanym z próbami zwrócenia uwagi, ponieważ czasem trudno jest je odróżnić. Zalecono dodatkowe strategie mające na celu mentalne i fizyczne wzbogacenie środowiska pacjentki. Pies nadal utrzymywał idealną masę ciała i nie jadł mniej niż zalecała ulotka produktu. Zalecono więc zmniejszenie liczby kalorii po sterylizacji o 10%, po czym pacjentka miała być ważona co dwa tygodnie aż do ustalenia liczby kalorii potrzebnej do utrzymania stałej masy ciała.

Tabela 2. Składniki odżywcze w zalecanych dietach i innych możliwych karmach*

Aby mieć pewność, że nie wystąpi niedobór składników odżywczych, wyjaśniono klientom, że gdyby ich pies wymagał ograniczenia ilości jedzenia poniżej tej zalecanej dla jego masy ciała na ulotce produktu, konieczne będzie ponowne przeanalizowanie celów żywienia z uwzględnieniem kaloryczności, zawartości białka i błonnika. Smakołyki podawano według tych samych zasad co wcześniej, a ilość olejów rybnych dostosowano do nowej masy ciała [1800 mg EPA i DHA = 1,25 miarki (7,5 ml) preparatu Welactin Omega-3 (płyn) dziennie].

Dwa miesiące później parametry nerkowe nadal były stabilne (kreatynina 1,1 mg/dl, azot mocznika 30 mg/dl, fosfor 4,2 mg/dl), a badanie moczu wykazało nieaktywny osad i prawidłowy wynik. Klienci zauważyli, że pies potrzebował obniżenia liczby kalorii o 20%, aby utrzymać masę ciała, ale zwierzę przestało poszukiwać jedzenia, kiedy zmienili dietę na mniej kaloryczną i wzbogacili środowisko. Pies nadal czuł się dobrze, a kontrolne badania diagnostyczne zalecono co 3-6 miesięcy. Celem było zmniejszenie ilości białka i fosforu według potrzeb, w oparciu o postęp choroby nerek.

Today’s Veterinary Practice • Vol 11, No 4, July/August 2021, p. 88

Deborah Linder, DVM, MS, DACVN

Cummings School of Veterinary Medicine at Tufts University

Reprinted with permission from Today’s Veterinary Practice (todaysveterinarypractice.com)