Dermatologia Koty

Dermatofitoza („ringworm”). Wytyczne Europejskiej Rady Ekspertów ds. Chorób Kotów

08/03/2018

Odkażanie środowiska

W domach, w których przebywa jeden lub kilka kotów, w celu usunięcia materiału zakaźnego wystarczy dokładnie odkurzać i mechanicznie czyścić środowisko (nigdzie nie powinno być widać włosów). Dezynfekcja jest w tym przypadku niepraktyczna i zbędna. Jest ona natomiast bardzo ważna w schroniskach i hodowlach. Większość środków dezynfekcyjnych opisanych jako „przeciwgrzybicze” jest aktywnych w stosunku do micelialnych postaci dermatofitów lub makrokonidiów, ale nie działa na zarodniki. Najskuteczniejszymi preparatami niszczącymi artrospory są: wspomniana wyżej ciecz kalifornijska (1 : 33), 0,2% roztwór enilkonazolu oraz 1% roztwór podchlorynu sodu (Moriello i DeBoer, 2012). Wszystkie dostępne powierzchnie w pomieszczeniach należy oczyścić jedną z wymienionych wyżej substancji. W wielu krajach europejskich można nabyć również świece dymne zawierające enilkonazol.

Szczepienia

Jak dotąd przeprowadzono i opublikowano jedynie nieliczne badania dotyczące profilaktycznej i terapeutycznej skuteczności szczepień przeciwko M. canis u kotów. Mimo że u bydła i zwierząt futerkowych udowodniono znaczącą skuteczność zarówno profilaktycznego, jak i leczniczego stosowania szczepionek przeciwgrzybiczych, w przypadku kotów nie udało się opracować skutecznej i bezpiecznej szczepionki (Chermette i wsp., 2008; Lund i DeBoer, 2008).

Szczepionki zawierające fragmenty ściany komórkowej inaktywowanego M. canis u kotów w warunkach doświadczalnych indukują rozwój zarówno humoralnej, jak i komórkowej odpowiedzi immunologicznej, odpowiedź ta nie jest jednak wystarczająco silna, żeby zabezpieczyć zwierzę przed zakażeniem (DeBoer i Moriello, 1994). Również szczepionki zawierające inaktywowane antygeny M. canis oraz żywe kultury Trichophyton sp. nie zapewniają wystarczającej ochronny przed dermatofitami (DeBoer i wsp., 2002). W Stanach Zjednoczonych zarejestrowano szczepionkę z zabitymi M. canis i adiuwantem do stosowania raczej jako środek terapeutyczny niż profilaktyczny. W trakcie prowadzonych doświadczeń stwierdzono jednak, że produkt ten nie wykazuje działania profilaktycznego ani nie powoduje szybszego zanikania zmian skórnych (DeBoer i wsp., 2002). W konsekwencji produkt został wycofany. Stale prowadzone są prace mające na celu opracowanie skutecznej szczepionki przeciwko dermatofitozie (Lund i DeBoer, 2008). Obecnie jednak ABCD nie zaleca stosowania szczepionek przeciwko dermatofitozie u kotów.

Wytyczne te zostały opublikowane po raz pierwszy w „Journal of Feline Medicine and Surgery” 2013, 15, 598-604, przez prof. dr. hab. Tadeusza Frymusa i wsp. Zalecenia zostały uaktualnione w 2017 roku.

Odwiedź również stronę: www.abcdcatsvets.org

PIŚMIENNICTWO

1. Black SS, Abernethy TE, Tyler JW, Thomas MW, Garma-Aviňa, Jensen HE (2001): Intra-abdominal dermatophytic pseudomycetoma in a Persian cat. J Vet Intern Med 15, 245-248.

2. Carlotti DN, Guinot P, Meissonnier E, Germain PA (2009): Eradication of feline dermatophytosis in a shelter: a field study. Vet Dermatol 21, 259-266.

3. Chermette R, Ferreiro L, Guillot J (2008): Dermatophytoses in animals. Mycopathologia 166, 385-405.

4. Colombo S, Cornegliani L, Vercelli A (2001): Efficacy of itraconazole as combined continuous/pulse therapy in feline dermatophytosis: preliminary results in nine cases. Vet Dermatol 12, 347-350.

5. DeBoer DJ, Moriello KA (1994): The immune response to Microsporum canis induced by fungal cell wall vaccine. Vet Dermatol 5, 47-55.

6. DeBoer DJ, Moriello KA, Blum JL, Volk LM, Bredahl LK (2002): Safety and immunologic effects after inoculation of inactivated and combined live-inactivated dermatophytosis vaccines in cats. Am J Vet Res 63, 1532-1537.

7. Foust AL, Marsella R, Akucewich LH, et al (2007): Evaluation of persistence of terbinafine in the hair of normal cats after 14 days of daily therapy. Vet Dermatol 18, 246-251.

8. Hnilica KA, Medleau L (2002): Evaluation of topically applied enilconazole for the treatment of dermatophytosis in a Persian cattery. Vet Dermatol 13, 23-28.

9. Lund A, DeBoer DJ (2008): Immunoprophylaxis of dermatophytosis in animals. Mycopathologia 166, 407-424.

10. Mancianti F, Giannelli C, Bendinelli M, Poli A (1992): Mycological findings in feline immunodeficiency virus-infected cats. J Med Vet Mycol 30, 257-259.

11. Mignon BR, Losson B (1997): Prevalence and characterization of Microsporum canis carriage in cats. J Med Vet Mycol 35, 249-256.

12. Moriello K (2014): Feline dermatophytosis: aspects pertinent to disease management in single and multiple cat situations. J Feline Med Surg 16, 419-431. doi: 10.1177/1098612X14530215.

13. Moriello KA, DeBoer DJ. Dermatophytosis (2012): In: Greene CE (ed). Infectious diseases of the dog and cat. 4th ed. Elsevier, pp 588-602.

14. Moriello KA, DeBoer DJ, Greek J, Kukl K, Fintelman M (2003): The prevalence of immediate and delayed-type hypersensitivity reactions to Microsporum canis antigens in cats. J Feline Med Surg 5,161-166.

15. Nardoni S, Franceschi A, Mancianti F (2007): Identification of Microsporum canis from dermatophytic pseudomycetoma in paraffin-embedded veterinary specimens using a common PCR protocol. Mycoses 50, 215-217.

16. Nuttall TJ, German AJ, Holden SL, Hopkinson C, McEwan NA (2008): Successful resolution of dermatophyte mycetoma following terbinafine treatment in two cats. Vet Dermatol 19, 405-410.

17. Sierra P, Guillot J, Jacob H, Bussiéras S, Chermette R (2000): Fungal flora on cutaneous and mucosal surfaces of cats infected with feline immunodeficiency virus or feline leukemia virus. Am J Vet Res 61, 158-161.

18. Sparkes AH, Gruffydd-Jones TJ, Shaw SE, Wright AI, Stokes CR (1993b): Epidemiological and diagnostic features of canine and feline dermatophytosis in the United Kingdom from 1956 to 1991. Vet Rec 133, 57-61.

19. Sparkes AH, Stokes R, Gruffydd-Jones TJ (1993a): Humoral immune response in cats with dermatophytosis. Am J Vet Res 54, 1869-1873.

20. Sparkes AH, Stokes R, Gruffydd-Jones TJ (1994a): SDS-PAGE separation of dermatophyte antigens, and western immunoblotting in feline dermatophytosis. Mycopathologia 128, 91-98.

21. Sparkes AH, Stokes R, Gruffydd-Jones TJ (1995): Experimental Microsporum canis infection in cats: correlation between immunological and clinical observations. J Med Vet Mycol 33, 177-184.

22. Sparkes AH, Werrett G, Stokes CR, Gruffydd-Jones TJ (1994b): Microsporum canis: inapparent carriage by cats and the viability of arthrospores. J Small AnimPract 35, 397-401.

23. Sparkes AH, Werrett G, Stokes CR, Gruffydd-Jones TJ (1994c): Improved sensitivity in the diagnosis of dermatophytosis by fluorescence microscopy with calcafluor white. Vet Rec 134, 307-308.

24. Vlaminck KMJA, Engelen MACM (2004): Itraconazole: a treatment with pharmacokinetic foundations. Vet Dermatol 15, 8.

25. Westhoff DK, Kloes M-C, Orveillon FX, Farnow D, Elbers K, Mueller RS (2010): Treatment of feline dermatophytosis with an inactivated fungal vaccine. Open Mycology J 4, 10-17.