Dane dotyczące czasów przeżycia i czynników prognostycznych u kotów z nowo rozpoznaną cukrzycą stanowią wartościowe źródło informacji dla lekarzy praktyków.

Naukowcy postawili sobie za cel stwierdzenie, czy koty chorujące na wczesną (nieazotemiczną) przewlekłą chorobę nerek mają jednocześnie podwyższone stężenie parathormonu w porównaniu ze zdrowymi starszymi kotami.

Autorzy tytułowego opisu przypadku klinicznego przyjęli na wizytę czteroletnią sterylizowaną kotkę brytyjską krótkowłosą z objawami silnego osłabienia, rzadkoskurczu (120 uderzeń/min), hipowolemii i hipotermii (37,2°C).

Jakie czynniki zwiększają prawdopodobieństwo normalizacji stężenia glukozy we krwi u kocich pacjentów?

Czy w leczeniu nadczynności kory nadnerczy spowodowanej przez guz gruczołu lepszą metodą leczenia jest podawanie mitotanu, czy trilostanu?

Opublikowane w aktualnym wydaniu WpD artykuły autorstwa Wakayama i Bruyette na temat akromegalii u kotów w prosty i zwięzły sposób przedstawiają lekarzom weterynarii postępowanie diagnostyczne i możliwości terapeutyczne przy podejrzeniu i ewentualnym rozpoznaniu tej choroby.

W leczeniu ludzi z akromegalią powszechnie stosowane są analogi somatostatyny, agoniści dopaminy oraz antagoniści receptora hormonu wzrostu. Czy powinniśmy podawać te leki naszym pacjentom?

To prawdopodobnie zbyt rzadko rozpoznawane zaburzenie układu dokrewnego, spowodowane nadmiernym wydzielaniem hormonu wzrostu, może występować u naszych kocich pacjentów, zwłaszcza u starszych kocurów z niewyrównaną cukrzycą. Poniżej podano, jakie badania diagnostyczne mogą być przydatne w rozpozn...